Harm en Hilma d'r op uut

Vanmorgen waren we om kwart over acht klaar wakker. De ongevraagde wekservice van onze buren werkte perfect. Eerst starten ze de bestelbus en laten hem lekker stationeer lopen. Vervolgens openen en sluiten ze, luidruchtig pratend, alle portieren en schuifdeuren van het voertuig meerdere malen. De inzet van hun blaffende hond kon achterwege blijven want het doel was ruimschoots bereikt.

De nacht was fris en helder geweest. In de camper onder het dekbed hebben we daar echter weinig van gemerkt. Alleen bij het opstaan was het even koud. De zon was inmiddels druk bezig om ongehinderd door wolken of mist de kou te verdrijven.

Ergens tussen 10 en half 11 vertrekken we weer voor een wandeling. We gaan dit keer meer richting Rijssen. Met het zonnetje erbij is het heerlijk lopen. Jammer dat er zoveel paden volledig vernield zijn bij het oogsten van hout. Er staat nog wel een bord met excuses, maar daar hebben we nu natuurlijk niets aan. Ook is het jammer om te zien dat veel hout wel is weggehaald maar de onbruikbare delen en diepe sporen van te zwaar materieel zijn achtergebleven. Het is gewoon een rommeltje!!!!  Gelukkig is er nog genoeg natuur die dit jaar aan de commerciële kaplust van Staatsbosbeheer is ontkomen.

Als je vroeg start ben je ook weer vroeg terug. Met 16 kilometer op de teller zijn we tegen drieën weer bij de camper. We besluiten om maar vast terug te gaan naar Hasselt. De Garmin heeft er blijkbaar zin in want zijn voorstel is een route van 94 kilometer. Met wat eigen initiatief blijven wij makkelijk binnen de 60 kilometer. Rond kwart over vier parkeren we de camper weer voor onze deur en zit het weekendje Holten er weer op. Goed uitgerust en met licht verkleurde konen zijn we weer klaar voor de komende werkweek.  

Vrijdagmiddag na het werk beide rap naar huis. Snel de kippen verzorgen en de laatste paar spulletjes in de Camper. Omkleden en douchen en dan op naar Holten. We hadden gehoopt op half zes maar het was al bijna zes uur toen we onze plek op de camping gevonden hadden. Na het plekkie voor de camper zoeken, eten koken en eten was het kwart voor zeven voor we aan een wandeling met Sem konden beginnen. Gelukkig bleef het lang genoeg licht voor een flink rondje om de camping. De rest van de avond in de camper met een glas goede wijn en een spannend boek. Heerlijk om weer met de camper op pad te zijn.

In de nacht naar vandaag is het weer duidelijk omgeslagen. Als wij buiten de camper komen blijkt de lucht grijs en hangt er mist over de velden. De temperatuur is ook behoorlijk minder dan gisteren. Na een stevig ontbijt met een vers eitje (hoera de kippen leggen weer meer) vertrekken wij voor een wandeling. We lopen eerst naar het natuurdiorama (vroeger het museum van Piet Bos). Daar is een winkeltje waar we een wandelkaart hopen te kopen. We treffen er een aardige mevrouw die ons graag wil helpen maar die geen wandelkaart voor ons heeft. Wel heeft ze een tweetal A4-tjes van delen van het gebied. Op advies van haar starten we met de gele wandelroute om deze halverwege tijdelijk te verlaten om een stuk van het Pieterpad te lopen.

Al snel komen we langs het Canadese militaire kerkhof. Een indrukwekkende plek die we al eens eerder hebben bezocht. Dit maal ergeren we ons mateloos aan een aantal respectloze bezoekers. Twee gezinnen met een schare kleine kinderen gedragen zich alsof ze in een pretpark zijn. De kinderen schreeuwen, rennen over het kerkhof en gebruiken het monument als klimrek. De kinderen kun je er niet op aankijken, maar de ouders die het allemaal lachend aanzien wekken bij ons boosheid op. Om escalatie te voorkomen spreken we de groep maar niet aan en trekken wij ons terug om onze wandeling te vervolgen. Waarom gaan deze mensen niet gewoon naar een speeltuin???

Uiteindelijk lopen we bijna 18 kilometer over de mooie Holterberg. Vooral op het deel waar we de uitgezette route hebben verlaten is het heerlijk rustig. Enkele kilometers lang komen we geen mens tegen. Het is heerlijk weer om te lopen. Jammer van de mist want we passeren mooie plekken waar je bij helder weer ver over het landschap zou kunnen kijken. We komen nog langs een paar raar vergroeide bomen. Als we een keer een boswachter tegenkomen vragen wij hem of hij er een reden voor heeft.

Na een stop bij restaurant Woodies om de innerlijke mens te versterken zijn we tegen vier uur terug bij de camper. Vandaag is het te koud om buiten te zitten. Gelukkig is het in de camper ook goed toeven. Aan het eind van de middag breekt zelfs de zon nog even door.

Morgen weer wandelen. De route zoeken we dan wel uit. Misschien lopen we wel op goed geluk een kant op en zoeken we de weg terug m.b.v. de wandelnavigatie.

Tot morgen