Deze ochtend geen wekkers. Heerlijk genietend van het warme bed luieren we een deel van de ochtend weg. Daarna een stevig ontbijt en vervolgens op weg naar Markelo. We willen daar de route met de titel “vijf bergen met een roerig verleden” lopen. De route start bij de VVV en er is voldoende parkeergelegenheid. Dat komt vast door de corona maatregelen want Markelo oogt als een gezellig stadje.
Het weer is prima voor een wandeling. De door de weermannen beloofde zon is er niet maar dat geldt gelukkig ook voor de noorden wind. Vol goede moed gaan we op weg. Langs de molen en een echte wijngaard trekken we de omgeving in. Al vlot komen we bij een onderduikershol. Hier heeft tijdens de oorlog een joods gezin haar toevlucht gevonden. Ondanks de angstige tijd werd er in het hol nog een kind geboren. Mensen van het verzet hebben het kind daar weggehaald en gedurende de oorlog elders ondergebracht. Pas na de oorlog is het kind aangegeven.
Later op de route kwamen we nog verwijzingen naar andere onderduikersholen tegen. Die zijn we niet allemaal gaan bekijken maar het geeft wel aan dat zich rond Markelo veel mensen verscholen.
De tocht voert ons ook langs Theehuis de Hoestinkhof. Officieel gesloten, maar in de achtertuin is een zelfbedieningsbarretje. Daar kan je naast koffie en thee ook heerlijke koeken, frisdrank, bier en snoepgoed vinden. Wij kiezen voor koffie en heerlijke kersenkoeken. De eigenaresse vindt het geen enkel probleem als we gebruik maken van het terras. Wat ons betreft helemaal prima.
En verder gaat onze tocht door het glooiende landschap. Het hoogteverschil zorgt voor fraaie vergezichten. We vermaken ons een poosje met een kangeroe die best door het gaas heen wil knuffelen. Sem vind dat springende beest maar vreemd en houdt liever wat afstand. We komen ook langs De Hulpe. In vroeger tijden een bedevaartsplaats. Een kapelletje herinnerd daaraan. Over waarom De Hulpe een bedevaartsoord was gaan verschillende verhalen. De ware reden zal wel niet meer bekend worden.
Na dik twaalf kilometers lopen zijn we terug bij de auto. Voor onze oude Sem was de tocht lang genoeg. Zodra we terug zijn in het huisje valt hij in een diepe slaap. Na het avondeten heeft hij weer voldoende energie om mee te gaan naar het hondenlosloopgebied met een spartelvijver achter op het park. Hij is nooit te moe om te spelen in het water.
Morgen maar weer een stukkie lopen. Vanwege Sem een wat kortere tocht.
Tot morgen.
