Gisteren zijn we in de middag vertrokken naar Kamperveen om daar de 65e verjaardag van Bertie mee te vieren. Wel een eind rijden, maar dan heb je ook wat. Het was heel gezellig met een huis vol familie en kennissen en Bertie als stralend middelpunt. Tegen kwart over zeven, na nog een vorkje van het chinees buffet meegeprikt te hebben, vertrokken wij weer naar Egmond.
Vanmorgen stond de zon al op tijd te stralen in een nagenoeg volledig blauwe lucht. Het was wel wat kouder. Zonder wind was dat geen probleem. Prima weer voor een mooie wandeling. Onze keuze viel dit keer op de duinen bij Schoorl. De Schoorlse duinen zijn de hoogste duinen van Nederland. De duinen zijn afwisselend begroeid met bossen en heidevelden. Wij kiezen voor een route van 12 kilometer en vol goede zin beklimmen we de eerste hoge duin. Zelfs Sem lijkt vandaag geen last van vermoeidheid te hebben en gaat fier voorop.
Het eerste deel van de route lopen we tegen de zon in. De zonnestralen die door de bomen prikken geven het landschap een fraaie, soms mystieke, uitstraling.
Aan de bomen is te zien dat de herfst in de duinen nog niet is afgerond. Overal zie je nog de bladeren in prachtige herfstkleuren aan de bomen. De takken van de dennenbomen hangen overvol met dennenappels.
Ook de glooiende heidevelden vormen een uitzonderlijk landschap en zijn een lust voor het oog. De grazende schaapskudde zorgt ervoor dat de heide in goede conditie blijft.
Vlak voor het eind van de wandeling bereiken we de voor zover wij weten hoogste duintop. Vanaf daar een mooi uitzicht over de omgeving.
Morgen weer naar huis en dan komt er al weer een eind aan deze fijne en welverdiende vakantie.
Tot later
