Morgenvroeg vertrekken we weer vanaf het Ferienpark Teutoburgerwald in Barntrup. Wat ons betreft niets te vroeg. De omgeving is prachtig om te wandelen, maar de camping scoort bij ons een dikke onvoldoende. Zo ongeveer het enige wat goed is is onze camperplek. Op de camping heerst een soort van coronastress die we op de vele campings die we dit jaar bezochten nergens zijn tegengekomen. Het begint al bij het aanmelden. Hoewel de man bij de receptie achter plexiglas zit is het dragen van een mondkapje verplicht. Er mag slechts één persoon gelijktijdig naar binnen en voor echtparen wordt geen uitzondering gemaakt. Best lastig als je even wil overleggen. In het sanitair gebouw is eenrichtingsverkeer ingesteld en een deel van het sanitair afgesloten. Bij de ingang een dispenser met desinfectans. Alleen deze werkt niet. Na een melding hierover is het euvel na een dag nog niet verholpen. Pas na een tweede melding volgt er actie. De camping profileert zich als bijzonder geschikt voor wandelaars. Bij navraag over wandelroutes geeft de receptionist niet thuis. Hij verwijst naar een kaart van het gebied die je voor € 6,95 kan kopen. Geen aanwijzingen of tips, niks van dat alles. Het laatste vermeldingswaardige voorval betreft de broodjesservice. We hadden echt croissants besteld. Bij het afhalen bleken er kaasbroodjes in de zak te zitten. Bij navraag was het antwoord. Kaasbroodjes zijn toch ook lekker. Excuses of omruilen zat er niet in. Zo genoeg over de …. camping. Over naar de dag van vandaag.
De zon staat al lang hoog aan de hemel te stralen als wij ons hoofd uit de camper steken. Het is niet zo heel warm en dus prima wandelweer. Zonder aanwijzingen maar met de nieuwe kaart gaan we onbezorgd op pad. Een echt doel hebben we niet voor ogen. De omgeving waar we doorlopen is prachtig. Wat wel opvalt zijn de vele dode naaldbomen. Op veel percelen zijn alle bomen dood. Ook in de bossen rond Barntrup wordt veel hout geoogst. We hebben nog een poosje staan kijken bij een machine die in een seconde of dertig een boom kan vellen, de takken verwijderen en de stam in stukken van ca. 2,5 meter zaagt. Alles wordt door één man vanuit de cabine bediend. Gelukkig staan er ook nog genoeg mooie gezonde bomen rechtop.
Het is vandaag een wel een dag van flink klimmen en dalen. Geen probleem want je krijgt er mooie vergezichten voor terug.
Als het tijd voor de lunch wordt zoeken we met de Garmin en de kaart een plaats uit waar we een terras hopen te vinden. De keuze valt op Blomberg. Blomberg is een mooie redelijk grote stad met een oud centrum. Vakwerkhuizen uit de 17e en 18e eeuw, wel vaak fraai gerestaureerd, vullen hele straten. Bijzonder sfeervol. Het had nog mooier kunnen zijn als de horeca ook open was geweest. Op maandag bleek alles gesloten. Gelukkig bood de plaatselijke Lidl voor uitkomst.
Verder zijn ons onderweg ook nog diverse andere zaken opgevallen. Langs diverse wegen staan hele rijen fruitbomen. Vooral appels, maar ook stoof- en handperen. Goh, wat zou je daar een boel sap van kunnen persen.
Wat ook heel mooi is zijn de stroken langs de kavels landbouwgrond waar zomerbloemen zijn ingezaaid. Het geeft het landschap een verrassend kleurrijk tintje.
Ook weet Hilma het werk van een ijverige specht vast te leggen op de foto. Laat hij daar nou net een gezonde boom voor hebben uitgezocht.
Morgen trekken we weer een eindje verder naar het oosten. We gaan kijken bij een camping aan de Weser. Misschien een kans om eens een poosje te vissen.
Bis morgen
