Ook voor vandaag wordt er een aanhoudende miezer verwacht. Er staat ook een stevige wind uit het westen. Tijdens zijn eerste rondje is Sem er maar wat blij mee. Er waaien weer vlokken over het strand en hij rent er achteraan met de energie van een puppy.
Wij hebben besloten dat we na het ontbijt gaan wandelen bij Castricum. Met als startpunt bezoekerscentrum De Hoep kun je kiezen een een groot aantal wandelroutes met verschillende afstanden. Het is drukker als, gezien de weersomstandigheden, verwacht. De parkeerplaats is al behoorlijk gevuld. Wij gaan dit keer op veilig met de keuze voor de rode route. Deze is slechts 6,6 kilometer en voert ons deels door de bos maar vooral door de duinen waar aan waterwinning wordt gedaan. Vol goede moed gaan we op pad.
Het eerste deel van de wandeling gaat door een stuk bos waar bijna geen enkele boom normaal gevormd is. We zijn wel eerder op plekken langs de kust geweest waar de bomen allemaal landinwaarts scheef groeiden vanwege de zeewind, maar de bomen hier in de bos vertonen wel erg vreemde vertakkingen. De bomen op de foto’s zijn eiken. Die zien er bij ons toch heel anders uit.
Eenmaal uit de bos lopen we door een duingebied waar aan waterwinning wordt gedaan. Overal zie je grote waterbergingen (infiltratiekanalen) die kraak helder water bevatten en onderling met elkaar zijn verbonden. Dit water is afkomstig uit het IJsselmeer en wordt bij Andijk ingenomen en voorgezuiverd. 45 miljoen kuub van dit water wordt door een enorme pijpleiding naar Heemskerk getransporteerd. In Heemskerk worden microverontreinigingen zoals pesticiden en medicijnresten verwijderd en vervolgens wordt het water naar de infiltratiekanalen gepompt. Leuk om te zien hoeveel water er bij de inlaat het gebied instroomt. De inlaat wordt vanwege zijn vorm ook wel de kwal genoemd.
Het water verspreidt zich over de infiltratiekanalen waar het gemiddeld zo’n vier dagen verblijft. Daarna zakt het door het zandbed van de duinen tot op ca. 40 meter diepte. Tijdens dit proces worden alle aanwezige bacteriën en virussen afgebroken. Vervolgens wordt het water weer opgepompt en na ontharding en ont-ijzering als drinkwater gedistribueerd.
Eenmaal terug in het bos stuiten we op een kleine groep grote grazers. Indrukwekkend maar zeker niet agressief. Waarschijnlijk vragen ze zich af waarom wij in de regen door hun gebied dwalen.
Na een heerlijke lunch in het naast De Hoep gelegen restaurant Johanna’s Hof besluiten we eerst terug te gaan naar ons huisje voor droge kleren. Later op de middag gaan we met Sem nog even naar het strand. De vlokken zijn er nog steeds en met de vlokken is ook de energie bij Sem terug. Heerlijk rennen over het strand met een bek vol schuim.
Inmiddels is de energie van Sem helemaal op. Nu ligt hij op zijn kleed voor de verwarming heerlijk te snurken en beleeft hij de dag nogmaals in zijn dromen.
Tot morgen.
