Harm en Hilma d'r op uut

Gisteravond heeft het lange tijd geregend en dat ging gepaard met een stevig onweer. Deze morgen is het droog en dat is tot op dit moment nog steeds zo. De hele dag werden we telkens door de weer-apps gewaarschuwd voor aankomende regen, maar tot meer dan een beetje miezeren is het niet gekomen.

Na het ontbijt hebben we de wandelschoenen weer aangetrokken. We gaan eerst naar de VVV bij de vesting om navraag te doen over eventuele wandelroutes. Daarbij willen we ook graag de Konikpaarden bezoeken. Het antwoord van de dames bij de VVV lijkt een eenvoudige opdracht. Loop de deur uit naar rechts en je loopt op de rode route. Ga naar links en je loopt op de groene route. Wij kiezen voor rechts. We komen bij de eerste kruising. Nergens een rood paaltje. Alle zijstraten en de grote parkeerplaats worden door ons gecontroleerd. Geen rood paaltje te vinden. Dan maar terug naar de dames van de VVV. Behulpzaam als ze zijn wordt de rode route met een markeerstift op een kaartje getekend. Wij kunnen eindelijk op weg.

We lopen door het terrein dat grofweg is gelegen tussen de vesting en de Duitse grens. Het is een ruig open terrein met een enkel groot meer en verder doorsneden met veel kanalen en kanaaltjes. Het is er goed wandelen en we komen maar weinig andere toeristen tegen. Natuurlijk letten we ook op of er nog rode paaltjes langs de route staan. We kunnen ze tellen op de vingers van een halve hand. we vinden er twee. Van de eerste is bijna alle rode verf afgebladderd. De tweede is afgebroken en door iemand tegen een brug gezet, maar dan wel in de verkeerde richting. Misschien is wat onderhoud langzamerhand wel nodig.

Onderweg komen we langs een groot meer waar langs de oever twee amazones hun paarden in volle draf door het water laten galopperen. Het water spat hoog door de lucht en je ziet zowel de paarden als de berijdsters genieten. wat en prachtig gezicht.

Het blijkt maar weer dat de afstand Groningen – Amerika niet al te groot is. Zo loop je in Bourtange, zo ben je op de ranch van de familie Cartwright. Little Joe, Hoss, Ben en Adam zijn niet thuis. Jammer. Ze hebben de paarden inmiddels ingeruild voor moderner vervoer

Tegen twaalf uur zit de rode route erop en zoeken we het terras in de vesting op. Lekker even zitten met koffie en een broodje. Daarna gaan we, zonder kaartje op pad voor de groene route. Dat gaat ook maar even goed met de paaltjes. Gelukkig herkennen we de omgeving wel van drie jaar geleden toen we met Volkert en Bertie in deze omgeving gingen wandelen. Het landschap is gelijk aan dat van de rode route, maar hier treffen we wel de Konikpaarden. In de kudde zien we ook verschillende veulens. We passeren ze op een meter of 50. Wij hebben duidelijk meer belangstelling voor hen dan zij voor ons. Ze zien ons helemaal niet staan.

Terug delen we onze bevindingen met de dames van de VVV. Ze zijn er blij mee en gaan de problemen met de wandelroutes aankaarten bij de verantwoordelijke instantie.

Beste mor weer.