Laten we beginnen met het trekken van een conclusie. Na meer dan een week kunnen we gerust stellen dat het deel van Duitsland waar we tot nu toe zijn geweest wat betreft betalingsverkeer een achtergebleven gebied is. Alsof het pinnen nog moet worden ontdekt door de meeste inwoners en ondernemers. Bij grote winkelketens, grote tankstations en grote campings kun je met je pinpas terecht. Voor de rest overal bijna contant. Contactloos betalen zijn we helemaal nog niet tegengekomen. Zelden zo vaak bij een betaalautomaat gestaan als de afgelopen week.
Deze morgen hebben we ons niet verslapen en dus verse broodjes bij het ontbijt. Daarna alles inpakken, pootjes indraaien en op naar Wendefurt. Niet zo ver dit keer. Na 52 kilometer klimmen en dalen komen we op de camping aan. De camping is wat anders dan gebruikelijk. De camping hoort bij het naastliggende Hotel en achter een grote parkeerplaats voor bezoekers van de Rappbode Talsperre. Er is geen receptie. Als je het terrein oprijd wordt je aangesproken door een parkeerwacht. In overleg met hem kies je een plek en wordt je aangesloten op elektriciteit. Sanitair voor de campinggasten is in de kelder van het hotel. Volgens de parkeerwachter komt er iedere morgen iemand tussen 08:00 en 09:00 uur langs om geld te innen. We zullen het wel zien morgen.
Na de lunch gaan gaan we op weg. We hebben nog weinig informatie over de omgeving en volgen in het begin gewoon de meute die van de parkeerplaats komt. Na een kleine 1500 meter over een smal paadje komen we bij de Talsperre. Aan de ene kant een enorme hoeveelheid water, aan de andere kant een 100 meter diep dal met ook een meer, maar dan veel minder groot. Het is een indrukwekkend bouwwerk. Natuurlijk is er een elektriciteitscentrale. Het water uit het stuwmeer wordt via enorme pijpleidingen naar de turbines gevoerd. Volgens ons was de centrale vandaag buiten werking.
Naast de stuwdam hangt ‘s-werelds langste hangbrug. De lengte is dik 550 meter en het brugdek is ca. 100 meter boven het water. In de midden hangt een “huisje” van waaruit bungyjumpers een sprong in de diepte wagen. Ons niet gezien, maar een wandeling over de bug moet kunnen. Dit blijkt echter niet helemaal op te gaan. Het brugdek is gemaakt van ijzeren rooster en daar kan Sem niet op lopen. Harm gaat over de hangbrug en Hilma gaat met Sem over de dam terug. Op de brug heb je een prachtig uitzicht over het onderliggende dal. Hoewel de brug stevig is gebouwd schommelt het geheel behoorlijk door de voetgangers en de wind. Er zijn mensen die de reling niet durven loslaten.
Naast de brug was er nog een attractie voor waaghalzen. Een kabelbaan (megazipline) met een lengte van meer dan een kilometer. Mensen vlogen met grote snelheid voorbij. Later hebben we gezien dat ze mooi op tijd werden afgeremd. Op de foto, net boven de bomen, zie je nog iemand vliegen.
Vanaf de stuwdam lopen we een eindje stroomafwaarts. Al snel blijkt dat het water van de ene stuwdam zo weer wordt opgevangen door de volgende stuwdam. Ook hier diverse waterwerken aan de voet van de dam.
Morgen maar eens wat verder de omgeving verkennen.
Bis morgen.
Supercoole brug! Sem niet op een muurtje bijna van de dam af gesprongen?