Flinke buien zorgden vannacht ervoor dat alle stof van de camper is verdwenen. Niet dat wij er last van hadden. Wij lagen lekker op één oor in ons warme nest. Toen wij opstonden waren de buien vertrokken en stond er een waterig zonnetje aan de grotendeels blauwe hemel. Het sanitair op camping De Bosrand is dik in orde. Douchen is bijna een feestje. Na een ontbijtje, waarbij we ontdekken dat eieren die anderhalf uur gekookt hebben er niet meer echt aantrekkelijk uitzien, vertrekken we voor een wandeling van 12 kilometer die ons naar de Belgische Voerstreek voert.
Het weer is prima om te wandelen. We hebben wel regenjassen mee, maar die blijven in de rugzak. Gewoon in een T-shirt is het prima te doen. De tocht voert ons over grubben (door water uitgesleten paden), holle paden en landweggetjes naar het dorp Voeren. Het is geen meter vlak en onderweg wisselt het landschap voortdurend. We lopen door bossen, langs weiden, akkers en ook heel veel boomgaarden waar de bomen vol hangen met rijpe appels en peren. De grens is gemarkeerd met hoge witte grenspalen.
Voeren zelf is niet heel bijzonder. Er stroomt een beekje doorheen. Wij treffen slechts weinig winkels in het centrum. Wel is er een enorme keuze aan restaurants, cafés en eethuisjes. In een gezellig cafeetje genieten we van een eenvoudige lunch van kervelsoep met brood en spek.
De kerk van Voeren
Ook tijdens deze wandeling komen we weer langs veel dassenburchten. Inmiddels heeft Sem de geur van dassen ook goed in de neus en hij bestudeerd de holen met veel belangstelling. Hij durft echter niet al te ver naar binnen en dat kan best eens een goede keuze van hem zijn.
We zijn tegen kwart over twee terug bij de camping. In het eetcafé informeren we of de F1 race bij hen te zien is. Op ons verzoek zullen ze de tv aanzetten en zij reserveren ook direct een tafeltje met goed zicht op het scherm voor ons. Gisteren al heel tevreden over het eetcafé, vandaag komt er weer een sterretje bij. De inhaalrace van Max gaat iets minder voorspoedig dan gehoopt, maar de Grimbergen verzacht het leed.
Na het avondeten besluiten we nog even naar Sint Geertruid te lopen. Ook in Sint Geertruid zijn overal de tekenen van de feesten om te vieren dat de streek 75 jaar bevrijd is te vinden. Op een pleintje staan de Nederlandse en Amerikaanse vlag naast een herdenkingsbeeld
Op de terugweg naar de camping komen we weer langs een boomgaard waar de takken krom staan van de rijke oogst aan blozend rode appels. Tijd om ze nu maar een op de foto te zetten.
Morgen trekken we weer verder. Het doel is het Mullerthal in Luxemburg.
Tot morgen,
Ziet er uit als een mooi gebied. Goeie reis