Bijna direct nadat Hilma terug was van haar werk zijn we in de namiddag vertrokken met de Camper. Ons doel Camping Braamberg in het zuiden van het Friese Gaasterland. Eenmaal aangekomen op de camping vinden we een ruime plek met zicht op het IJsselmeer en in de verte de dijk Enkhuizen-Lelystad
Na een biertje even een snelle verkenning van de camping. Het is een boerencamping en dat is te merken. Overal op het veld struinen de kippen naar hartenlust rond. Niet bang voor mensen en ook niet voor de honden. In een weide naast de boerderij grazen schapen van een ras dat wij niet direct kunnen benoemen. Met hun forse lijf en dito hoorns zien ze er wel prachtig uit.
Na het eten gaan we wandelen. Eerst naar het Mirnser klif dat tegenover de camping aan het IJsselmeer ligt. Vroeger waren er op diverse plaatsen in Friesland hoge kliffen. Nu is er niet meer heel veel van over, maar als je weet hoe je moet kijken kun je ze nog wel herkennen. Aan de waterzijde ziet het er een beetje uit als een dijk. Aan de andere kant is alleen geen laagte maar blijft het land op dezelfde hoogte als “de dijk”.
We komen paaltjes van een blauwe wandelroute te volgen zonder dat we weten waar die heen gaat. Al snel komen we uit in een bos met fraaie lanen. Mooi lopen. Jammer genoeg komt er een moment dat er geen blauwe paaltjes meer staan waar wij lopen en begint het inmiddels donker te worden onder de hoge beuken. We keren op onze schreden terug en ontdekken nog wel de afslag die we gemist hebben. Misschien morgen nog maar eens een nieuwe poging doen.
Eerst maar eens even terug naar gisteravond. Het concert van Danny Vera in het openluchttheater in Ommen. Het theater is tegenwoordig een onderdeel van de camping. Voor ons op loopafstand. Lekker gemakkelijk. De aanvang van het concert was geplant op half negen. Wij dachten dat drie kwartier eerder wel vroeg genoeg zou zijn voor één van de beste plaatsen. Niets was minder waar. Toen wij aankwamen waren alle plaatsen voor het podium al lang bezet. Gelukkig vonden we iets naar de zijkant nog wel een plek met goed zicht op het podium.
Het concert was ronduit fantastisch. Niet onderbroken door enige pauze werd er zeker 2 uur en een kwartier gespeeld waarbij Rock en Roll achteloos werd afgewisseld met gevoelige ballades. Roller Coaster bleek het absolute hoogtepunt. Danny vertelde vooraf hoe het nummer is ontstaan. Het heeft betrekking op hem en zijn relatie met zijn moeder. De magnolia uit het lied staat ook in de tuin van zijn ouderlijk huis. Inmiddels zijn beide ouders overleden en woont hij nu in het huis. De magnolia bloeit altijd als zijn moeder jarig is. Na deze uitleg werd de uitvoering nog meer een kippenvel moment.
Vanmorgen maar weer iets langer blijven liggen. Met de camping is afgesproken dat wij niet voor de middag vertrekken, maar kunnen blijven tot vijf uur. Alle tijd voor nog een fietstocht. Het weer is er prima voor. Niet al te veel wind en een gul schijnende zon aan een bijna wolkeloze hemel. We fietsen vandaag eerst naar Ommen daarna vervolgens naar Arriën, Stegeren, Diffelen, Mariënberg en Beerze weer terug naar de camping. Onderweg kwamen we lang een wel heel mooi aangelegde vistrap. De reiger verraad dat er wel degelijk vis door zwemt. Op de camping nog even wat drinken, inpakken en weer naar huis. Nog een kleine week werken en dan dik twee weken met de camper door Nederland.
Vandaag eerst maar eens uitgeslapen. Als we om negen uur uit de camper stappen weten we het gelijk. De warmte van de zon verraad dat het tijd is voor de korte broek. Een kledingstuk dat bijdraagt aan het campinggevoel. Na het ontbijt pakken we Sem in de fietskar en gaan we op pad. Uit een boekje met “fietsroutes in het Vechtdal” hebben we een route gekozen die ons van Besthmen via Den Ham, Lemele, Lemelerveld en Giethmen weer terug naar de camping voert.
Al snel merken we dat de in het een jaar oude boekje vermelden knooppunten niet meer kloppen met de realiteit. Gelukkig staat bij de meeste knooppunten een bord met daarop een kaart. Waardoor we in grote lijnen de gekozen route konden volgen. Het landschap waar we door fietsen is bijna nergens echt vlak. In de buurt van de Lemelerberg treffen we zelf een serieuze heuvel. Vooral de lengte van de klim maakt het lastig. De bossen zijn prachtig en ook de heide staat nog volop in bloei.
We steken tijdens de fietstocht ook twee keer de Beneden Regge over. Eén maal over een fraai houten bruggetje voor voetgangers en fietsers/
Even na drieën zijn we weer bij de camper. Net op tijd om de verlaatte start van de F1 race op Monza mee te krijgen. De rest van de middag doen we rustig aan. Om te eten halen we wel een patatje en dan vanavond naar het concert van Danny Vera in het op loopafstand gelegen openlucht theater.
Als we uit bed komen regent het nog in Hasselt. Geen fijne start van de dag. Weer-online voorspelt beterschap, maar voorlopig is de lucht boven Hasselt nog behoorlijk grijs.
Vandaag is de laatste dag van het Euifeest en tegen half tien gaan we dan ook de stad in voor de optocht en vervolgens de braderie. De optocht is dit jaar indrukwekkend. Prachtige wagens met doordachte techniek en over actuele onderwerpen. Veel bewondering voor de mensen die ze gebouwd hebben. Daar is veel vrije tijd in geïnvesteerd. De braderie valt vervolgens flink tegen. Ieder jaar minder kramen, nauwelijks Hasselts eigen ondernemers en een weinig gevarieerd aanbod.
Na een bak kibbeling die dienst doet als lunch vertrekken wij iets na één uur richting Ommen. We hebben vooraf gereserveerd en betaald dus inchecken was snel klaar. Camping Ommerland is enorm groot. Wij staan op het veld “ommerbos”. Vanaf de camping zeker 500 meter rijden lang bungalows en kampeervelden. Uiteindelijk hebben we een heel mooie plek.
Eenmaal geïnstalleerd gaan we op zoek naar het openlucht theater waar we morgen het concert van Danny Vera bijwonen. Het theater blijkt direct achter de camping te liggen en we zien dat de voorbereidingen voor het concert al in volle gaan zijn. Bij het theater zien we pijltjes van twee wandelroutes. We besluiten op goed geluk dat we de blauwe route gaan volgen. Onderweg komen we vast een keer bij het startpunt en mocht het dan een heel lange route zijn kunnen we altijd nog onze eigen weg terug volgen.
Het wordt een mooie wandeling door een licht heuvelachtig bos. Dat de zon inmiddels de grijze lucht heeft verdreven help natuurlijk ook enorm. We lopen niet uitsluitend door bos. In Nederland bijna onvermijdelijke vennen en ook heidevelden zorgen voor afwisseling.
Het duurt even voor dat we het startpunt hebben gevonden. Daar blijkt dat we bezig zijn aan een wandeling van vijf kilometer. Vanaf het startpunt is het ook nog maar een paar honderd meter terug naar de camping. We belonen ons zelf voor de inspanning met een paar chouffjes op het terras.
Morgen gaan we de omgeving per fiets verkennen en natuurlijk ‘s-avonds naar het concert.
Vandaag willen we het eens volgens het boekje doen. De weersverwachting is droog weer met een temperatuur van 21 graden en windkracht 2. Heerlijk weer voor een fietstocht. In het boekje heeft Hilma een knooppunten route van dik 50 kilometer gevonden die ons door het grensgebied nabij De Lutte voert. Het startpunt is dicht bij de camperplaats.
We beginnen volgens het boekje. Al snel blijkt dat het boekje niet voldoende is. Het blijkt dat in het boekje lang niet alle benodigde knooppunten zijn weergegeven. We vullen met behulp van de kaarten bij ieder knooppunt de benodigde tussen liggende knooppunten in.
We rijden een heel stuk over het commiezenpad. Dit pad loopt over de grens met Duitsland. De naam komt van de commiezen (douane) die daar de smokkelaars probeerde te betrappen. De gerestaureerde commiezenhut is een schuilplek voor de commiezen. Niet alleen voor slecht weer, maar ook om potentiele smokkelaars te verrassen.
In het Duitse deel van de route is het landschap nog wel mooi, maar hier ligt de nadruk toch meer op landbouw en veeteelt. Iets wat toch ook wel heel mooie foto’s oplevert.
Voor Gildehaus begint de weg steeds meer op te lopen. Het eindigt met een steile klim naar de molen. Tegenover de molen heb je een goed uitzicht over de omgeving.
Rond half vier en met 52 kilometer op de teller zijn we terug bij de camper. Vanavond nog een keer samen uit eten en dan morgen, na wat winkelen in Uelsen, terug naar huis. Voor even is het gedaan met de pret, maar voor je het weet is het september.
Vandaag gaan we naar een voor ons vertrouwd adres. Bij Erve Velden hebben we al een aantal keren met veel plezier gestaan. Zo uit ons hoofd dachten we dat we er met honderd kilometer rijden wel zouden zijn. In werkelijkheid was het 177 kilometer voornamelijk door Duitsland. Het eerste deel over provinciale wegen. Het schiet niet op maar het glooiende landschap waar we doorreden was best prima. Het tweede deel was autobahn en dat schoot dan wel weer lekker op. In De Lutte eerst nog snel even boodschappen doen en tegen half één waren we op onze plek.
Na de lunch zijn we met Sem naar het nabij gelegen Lutterzand gewandeld. Een heuveltjes bos waar de rivier de Dinkel deels door en langs stroomt. Bekend terrein. Wel heeft een recente storm voor wat schade gezorgd. Een dikke eikenboom die nog over het pad ligt is daar een voorbeeld van. We zien ook heel veel bomen waarvan bijna de helft van de wortels bloot liggen doordat de Dinkel het zand heeft meegenomen. Bij komende stormen zuller er vast nog meer bomen omvallen
Halverwege onze wandeling begint het te regenen en moeten we voor het eerst deze vakantie de regenjassen aan. Na een kilometer of zeven zijn we terug bij de camper. Onder de luifel is het droog en de temperatuur is prima om nog buiten te zitten.
Morgen gaan we de streek op de fiets verder verkennen.
Vandaag herinneren alleen de plassen her en der aan de regen van gisteravond. De zon staat al hoog aan de hemel te stralen als wij uit bed komen. Hoewel Sem met de dag fitter lijkt te worden durven we een langere wandeling toch niet aan. Het wordt een combinatie vandaag. We gaan een eind fietsen en willen vervolgens gaan wandelen op Landgoed De Hamert.
Vanaf de camping ben je al na een paar honderd meter bij het Reindersmeer dat deel uitmaakt van het nationaal park Maasduinen. Gisteren kwamen we er ook langs, maar toen was de lucht donker en dreigde er regen. Nu in het zonnetje komt het meer veel beter tot z’n recht.
We fietsen verder richting het landgoed en bossen en meertjes bepalen de uitstraling van het glooiende landschap.
Bij landgoed De Hamert aangekomen kiezen we voor de met witte paaltjes gemarkeerde wandelroute. Al snel komen we bij een oorlogsmonument. Op deze plek zijn in 1943 zeven mensen gefusilleerd vanwege hun aandeel in de mei staking. Van dit soort plekken worden we altijd weer even stil en vragen ons af of wij in vergelijkbare omstandigheden ook de moed tot verzet zouden hebben.
Het is goed wandelen door het landgoed. We komen weer door stukken bos, over de heide, langs de onvermijdelijke meertjes, bij een oude grafheuvel en zien een kudde grote grazers. Sem gaat heel verrassend steeds fier voorop.
Na onze wandeling vervolgen we onze fietstocht langs de oevers van de Maas naar het zuiden om uiteindelijk bij Arcen terug te keren. We maken twee keer gebruik van een pontje om de overkant te bereiken.
Als we terug zijn op de camping worden we door mede kampeerders gewezen op de aanwezigheid van een ransuiltje in één van de bomen. Ondanks de lastige positie zo achter wat takken weet Hilma hem toch op de foto vast te leggen
Morgen rijden we door naar Twente waar we bij de ons bekende camperplaats “Erve Velpen” een plekje gereserveerd hebben.
Vanmorgen op tijd vertrokken uit Remagen. We hebben ons de afgelopen dagen prima vermaakt aan de oevers van de Rijn en de kans is dan ook groot dat we in de toekomst de Rijn wel vaker aandoen tijdens onze omzwervingen.
De route naar Well blijkt toch nog 177 kilometer te zijn. Gelukkig dit keer maar één keer wegwerkzaamheden en geen ongelukken onderweg. Nog even de boodschappen doen en vervolgens arriveren we om half één bij de camping waar we worden opgewacht door de vriendelijke beheerster. Een geschikte plek is snel gevonden en het installeren van de camper is routine. Van de beheerster ontvangen we ook een boekje met daarin drie fietsroutes op basis van knooppunten. Dat is voor deze middag alvast een goed idee en naar de lunch halen we dan ook de fietsen van de camper.
We kiezen voor route twee, het rondje Maasduinen . Als we vertrekken schijnt de zon en het is 24 graden. Wel staat er al een stevige westenwind. We kunnen de route dicht bij de camping oppikken en we rijden door een mooi gebied met heidevelden en bossen. Het terrein is glooiend en de fietspaden zijn over het algemeen goed begaanbaar.
In de buurt van Afferden komen we langs de ruïne van kasteel Blijenbeek. Het kasteel heeft een enorme geschiedenis en is twee keer het slachtoffer geworden tijdens een oorlog. Na het, door de geallieerden uitgevoerde, bombardement tijdens de 2e wereldoorlog is het jammer genoeg nooit meer herbouwd.
Na Afferden volgen we lange tijd de oever van de Maas. Anders dan bij de Rijn is er van de Maas maar weinig te zien. Landerijen en bomen onttrekken hem aan ons zicht. Dan moeten wij onze aandacht maar richten op de bloemenpracht langs de korenvelden.
De zon verdwijnt inmiddels steeds vaker achter de wolken en in de buurt van het Leukermeer voelen we de eerste druppels. Vanaf het Leukermeer fietsen we langs een verbindingskanaal en een grote sluis richting Reindersmeer. De lucht boven het Reindersmeer is behoorlijk donker en wij horen inmiddels de donder rommelen. Het wordt tijd om even stevig door te fietsen.
Net voor de bui zijn we weer bij de camper. We besluiten alvast om de geplande BBQ naar morgen te verplaatsen.
Ook vandaag weer een mooie zomerdag. Prima weer om de fiets te pakken voor een tochtje langs de oevers van de Rijn. Ons eerste doel ligt iets zuidelijker dan de camping. Het is de plek waar de, ook zeer beroemde beek, de Ahr uitstroomt in de Rijn. In vergelijking met de Rijn is de Ahr maar een klein stroompje. Op de meeste plaatsen niet dieper als 20 cm. Heerlijk koel water om doorheen te sjouwen. Hier en daar plots wel dieper. Sem kwam daar ook achter toen plotseling de grond onder de pootjes verdween. Verder wemelt het in de Ahr van forelletjes variërend van 2 tot 10 cm. Als die allemaal groot worden moet het goed vissen zijn in de beek.
Als we zijn uitgekeken bij de Ahr nemen we de pont die ons naar het op de oost oever gelegen Linz brengt. In dit oude stadje drinken we op een terras een kop koffie. Het een een vredig pleintje waar ze de harnassen aan de muur gehangen hebben.
We fietsen langs de oostoever richting Bonn en komen vanzelf langs de camping en Remagen op de andere oever. Vanaf de oostoever kun je de prachtige gebouwen op de westoever veel beter fotograferen. We hebben een selectie gemaakt want de oevers staan vol met mooie gebouwen
Ook komen we onder weg langs de Drachenfels met hoog er bovenop de ruïne van de Drachenburch. Een oude sage vertelt het verhaal van Sigfried een held die rond 400 na christus op de Drachenfels de draak heeft gedood. Hij smeerde zijn hele lichaam in met drakenbloed waardoor hij onoverwinnelijk werd. Jammer genoeg was hij één plekje vergeten en dat werd uiteindelijk zijn dood.
Bij Koningswinter nemen we weer een pont die ons weer aan de westoever afzet. We fietsen weer terug richting Remagen. Dat het vandaag zondag is maakt voor het aantal schepen op de Rijn geen verschil. Ook vandaag varen ze af en aan.
Morgen keren we terug in Nederland waar we bij Well een kleine camping hebben gevonden.
Ondanks, of misschien wel vanwege de warmte, hebben we besloten het Zwarte Wout te verlaten. We hebben ons oog laten vallen op een locatie aan de Rijn. Aan de oever bij Remagen ligt camping Goldene Meile. De voorspelling voor Remagen geeft iets koeler weer dan in het Zwarte Woud, maar met 26 graden nog steeds mooi zomerweer. Een ander voordeel is dat we denken dat we onze fietsen weer kunnen gebruiken.
We zijn vanmorgen wat vroeger opgestaan en om kwart over negen zijn we klaar voor vertrek. De helling vanaf de camping is nog even spannend. Eraf blijkt beter te gaan dan er tegenop. Tot Remagen zijn er 355 kilometers af te leggen. Dat er veel wegwerkzaamheden in Duitsland zijn was al uitvoerig beschreven door de pers. Dit maal krijgen wij er ook veel mee te maken. Tijdens de rit treffen we zes keer een bouwstelle met het oponthoud dat daar bij hoort. De meeste vertraging liepen wij echter op door een ongeval waarbij we ook enige tijd volledig stil hebben gestaan. Mooi is wel om te zien hoe de Duitsers de weg onmiddelijk vrijmaken voor hulpverleners. Dit doen ze door in twee rijen uiterst links of uiterst rechts te gaan rijden. Hulpverleners hebben daardoor vrij baan in het midden.
Zo’n veertig kilometer voor Remagen komen we over een hoge brug over de Moezel. Aan het eind van de brug is een afslag naar een parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats kun je naar een uitzichtpunt lopen vanwaar er schitterende foto’s van het Moezeldal zijn te maken.
Tegen kwart voor drie arriveren we bij de camping. Er staat al een rijtje campers en caravans te wachten buiten de poort. Jammer genoeg kennen ze in dit deel van Duitsland ook de Mittagruhe. De receptie is tot drie uur gesloten. Inschrijven ging daarna, vanwege onze reservering van gisteren, wel vlot. Even de camping verkennen en vervolgens op naar de Rijn. Er loopt een prima voet- en wandelpad langs de Rijn. Het is lekker druk op het water. Er zijn rondvaartboten en cruiseschepen en verder heel veel handelsvaart met uiteenlopende ladingen. Wat ons opvalt is dat vandaag meer dan 50% van de vrachtschepen onder Nederlandse vlag varen.
Iets verderop zien we de boulevard van Remagen liggen. We besluiten die kant op de wandelen. Al snel komen we daarbij op een historische plek. De brug over de Rijn bij Remagen. Deze brug geniet bekendheid omdat dit de enige brug over de Rijn was die de Duitse verdedigers niet hebben opgeblazen. De geallieerden maakte er dankbaar gebruik van. Zij bereikten via deze brug de overzijde van de Rijn. De brug bestaat nu niet meer. Aan beide oevers staan, als monumenten, nog wel een paar grote pijlers. In de pijler bij Remagen is nu het Friedenmuseum gevestigd.
We bereiken vervolgens de gezellige boulevard waar het vol staat met druk bevolkte terrassen. Ook de plaatselijke brouwer heeft er een restaurant waar hij uiteraard zijn eigen bier verkoopt. Het bier smaakt fantastisch, en aangezien je op één been niet kunt lopen bestellen we er ook eentje voor ons tweede been. Het is een heerlijke plek om te zitten en inmiddels is het al bijna half zes. We besluiten nog wat langer op het terras te blijven om er ook te eten. De brouwer blijkt ook een prima keuken te hebben met een Italiaanse en Duitse kaart
Na het eten lopen we terug richting camping. Voor een deel via de oude stad. Waarschijnlijk zijn we in het Zwarte woud wat verwend. We vinden de oude stad van Remagen niet heel bijzonder.
Voor morgen nog geen uitgewerkte plannen. We kunnen in ieder geval kiezen uit fietsen langs de Rijn of varen op de Rijn. Bij de VVV nog een hand vol folders meegenomen. Misschien wordt het nog wel heel wat anders.
