Harm en Hilma d'r op uut

Wij hebben deze vakantie niets te klagen over het weer. Vooraf waren de lange termijn verwachtingen niet erg positief en er werd veel regen voorspeld. In de eerste week hebben we twee keer te maken gehad met wat miezerige motregen, maar dat was het dan ook. Vandaag was geen uitzondering. De zon heeft de hele dag geschenen van uit een blauwe hemel en pas nu (19:30) staat ze op het punt om achter een bergrug weg te zaken. Heerlijk wandelweer vandaag.

Ondanks de wat mindere ervaringen gisteren kiezen we toch weer voor een route die is aangegeven op onze wandelkaart. Dit maal kiezen we niet voor bossen maar voor het open veld. De rode route richting Epen, Broek en Mechelen lijkt hieraan te voldoen. De route loopt voor een groot deel door het dal van de geul. Deze beek komen we dan ook regelmatig tegen.

Het is echt genieten deze tocht door het glooiende landschap. Slechts een enkele keer moeten we een stukje over een asfaltweg. De rest van de route gaat over paden en paadjes tussen de landerijen door. Een deel van de route loop je over de weiden. Heel mooi, maar wel goed uitkijken waar je loopt. De koeien zijn nog niet zolang uit de wei en hun sporen liggen overal klaar om lekker in te stappen.

We moeten weer een beroep doen op mensen met kennis van planten en gewassen. De vorige keer kwam Alja met de oplossing maar deze is ook lastig. De bruine stro dikke stelen is een gewas dat we op diverse velden (vele hectares) tegen komen. Het heeft op het eerste oog iets weg van zuring, maar dat is,volgens ons , een onkruid en zal waarschijnlijk niet worden verbouwd.

Ook in dit deel van Limburg veel aandacht voor 75 jaar bevrijding. In Mechelen troffen we deze plaquette en gedenksteen aan.

Morgen, de laatste dag alweer van de vakantie, staat in het teken van inpakken en een kleine 300 kilometer op weg wezen.

Tot in Hasselt of tot onze volgende trip.

Vandaag zijn we teruggekeerd op Nederlandse bodem. Maar het is wel nipt. Als we goed snuiven dan ruiken we Duitsland of België nog. Het is maar net hoe de wind waait. Het adres van de camping geeft Vijlen aan, maar eigenlijk staan we veel dichter bij Camerig. Alles dus diep onder in Limburg en op loopafstand van Vaals.

Camping Rozenhof is een terrassen camping en ligt lekker hoog. We hebben dan ook een prachtig uitzicht over het dal met daarin het plaatsje Epen. Bij de camping hoort een café restaurant en we kunnen inmiddels melden dat de Grimbergen van het vat prima smaakt en de keuken heerlijke gerechten op tafel brengt.

Als we tegen de middag aankomen schijnt er al een vrolijk zonnetje over het Limburgse land. We mogen zelf een plekje zoeken. Het is nog vrij druk op deze camping en de allermooiste plekken zijn helaas bezet. Toch vinden we nog een stekkie vanwaar we diep in het dal kunnen kijken.

Op de camping hebben we een wandelkaart gekocht met daarop een ruim aanbod van bewegwijzerde routes. We kiezen een groen-wit gemarkeerde route die ons deels hoog door de Limburgse heuvels voert en deels door het dal van de Geul gaat. We kunnen deze route op een paar honderd meter van de camping oppakken. We zetten vol goede moed de pas erin. Na twee routebordjes komen we op een T-splitsing waar ieder route bordje ontbreekt. Wij zoeken de schuld bij ons zelf en lopen terug terug tot aan het laatste bordje. Het blijkt dat we in ieder geval niets over het hoofd hebben gezien. We kiezen op de splitsing op goed geluk rechts. De groen-wit gemarkeerde route hebben we niet terug gezien. Wel stuiten we op de gele wandelroute. Die staat ook op onze kaart en lijkt een redelijk alternatief. Jammer, in Limburg was blijkbaar ook een tekort aan gele paaltjes.

We zijn het zat met de routes. Met behulp van de Garmin en Google maps vinden we zelf de weg naar het Geuldal. De geul meandert rustig stromend door het dal. In de weilanden staan mooie beige koeien, stieren en kalveren te herkauwen. Ze bekijken ons nieuwsgierig, maar hebben al snel vrede met onze aanwezigheid.

Na een paar kilometer Geuldal vinden we een paadje omhoog waarbij we om honderd meter van de camping uitkomen. Op naar het terras voor de al eerder genoemde verfrissing.

Hieronder een foto met een deel van een beestje dat zich snel “uit de voeten” maakte toen wij langs kwamen. Wie ziet hem en weet wat het is?

Vanavond waren er nog twee luchtballonnen boven het dal te zien. Eén er van maakte een landing niet zo heel ver van de camping. Iets later konden we genieten van een fraaie zonsondergang. Jammer genoeg ging met de zon ook de temperatuur onderuit.

Tot morgen

 

Berregie op en berregie af. In de Eifel zijn alleen de staanplaatsen voor de campers plat. Voor de rest ga je altijd naar boven of beneden en de paden zijn lang niet altijd geplaveid.

De wandeling die we gisteren bij de VVV gehaald hebben kunnen we oppakken vanaf de camping. Van daaruit lopen we naar Hofer, van Hofer naar Monschau en van daar weer terug naar de camping.

Na ongeveer een kilometer lopen, komen we bij de stuwdam in de Perlbach. Achter de stuwdam zou een groot stuwmeer moeten zijn. Dat stuwmeer is er ook wel, maar de waterstand is bijzonder laag. Aan de oevers kun je goed zien hoe hoog het water ooit heeft gestaan (en waarschijnlijk na de winter weer staat). Als wij hoger komen valt het stuwmeer daar zelfs droog. Er blijft slechts in klein stroompje water over. Het is eenvoudig mogelijk om door het meer naar de andere oever te lopen. Via een stroperspaadje daalt Harm even af naar de door droogte gebarsten bodem van het meer.

We trekken verder naar Hofer. De route voert ons letterlijk door de achtertuin van een restaurant. We pauzeren even voor een kop koffie. Een apfelstrudel met vanillesaus erbij lijkt ons wel wat en wauw, dit is volgens ons geheugen wel de lekkerste apfelstrudel die we ooit gegeten hebben. Mocht je ooit in Hofer komen dan mag je die niet missen. Voor de rest is Hofer een heerlijk rustig bergdorp. Er staan heel fraaie woningen met heel fraaie tuinen en heel fraaie auto’s voor de deur, maar voor de rest is er niet veel te beleven.

We gaan weer verder en bereiken Monschau vanaf een heel andere kant dan gisteren. Inmiddels zijn wij tot grote hoogte gestegen waardoor we een mooi uitzicht hebben op de stad. Als je naar beneden kijkt op de huizen, de kerken en de wegen waan je je bijna in Madurodam. Het is als of je naar een maquette van de stad kijkt. 

Eenmaal beneden willen we een tentoonstelling van zandsculpturen bezoeken. Deze was gisteren gesloten. Vandaag is hij wel open, maar niet voor ons. Het blijkt dat Sem niet mee naar binnen mag dus zien wij er ook maar vanaf en beginnen we aan de laatste paar kilometer terug naar de camping. Dit gaat nog gepaard met een behoorlijke klim en een steile afdaling richting de camping. Wel een gelegenheid voor een laatste landschapsfoto.

Morgen gaan we naar camping Rozenhof in Vijlen. Zijn we weer (al is het nipt) terug in Nederland. Vrijdag rijden we dan terug naar Hasselt.

Tot morgen

 

Vanmorgen hebben we Irrel achter ons gelaten en koers gezet naar het dik 100 kilometer noordelijker gelegen Monschau. We gaan naar camping Perlenau. Een camping die vorig jaar al op ons lijstje stond, maar waar we toen niet aan toe kwamen. Een klein deel van de rit gaat over de autobahn. De rest over provinciale wegen en door heel veel kleine nederzettingen. Het landschap dat we doorkruizen is geweldig mooi. Jammer genoeg vraagt de stijgende en dalende weg met zijn vele (haarspeld)bochten ook de nodige aandacht.

Eenmaal in Monschau aangekomen stoppen we eerst nog even bij de lokale Aldi en zoeken dan de camping op. Ook op deze camping is de receptie overdag gesloten en een bord geeft aan dat we zelf een plekje mogen zoeken. Natuurlijk kiezen we weer voor een plekje aan de beek. Dit keer de Perlenbach.

Na de lunch gaan we op weg naar de Altstad van Monschau. Aan de rand van Monschau komen we bij een grote hal die huisvesting biedt aan een museum met honderden opgezette dieren uit de omgeving. Verder is er in de hal een overdekte markt met veel leuke spullen. Zo is er een grote hoek met producten van de glasblazer en is er fraai houtsnijwerk te koop. Zeker de moeite waard om eens te bezoeken. We kunnen door een kleine technische storing van het toestel hier geen foto’s van tonen.

De altstad van Monchau ligt in een dal en is niet heel erg groot. Op de omringende bergen zijn diverse (ruïnes van) kastelen en burchten te zien en te bezoeken. Ondanks het naseizoen is het er nog erg druk met toeristen. de bebouwing in de stad bestaat voor een groot deel uit vakwerkhuizen. Het is wel gezellig in de nauwe straatjes van de stad. Wat opvalt zijn het grote aantal winkeltjes waar je petten en hoeden kan kopen. Je hoef er echter niet heen te gaan voor een koopje. Alles heeft een behoorlijk prijskaartje.

Wij zoeken en vinden de steile weg die naar de, op het oog, best bewaarde burcht van Monschau leidt. Uiteindelijk zijn we niet zo onder de indruk. Wel heb je een mooi uitzicht op het stadje vanaf het kasteel.

Voor we naar de camper terug gaan halen we bij de plaatselijke VVV nog een kaart met een wandelroute in de omgeving. Deze route hopen we morgen te lopen en hij brengt ons onder andere bij een groot stuwmeer dat gevoed wordt door het bescheiden beekje waar onze camper naast staat.

Tot morgen.

Gisteravond bleef het nog lang warm genoeg om buiten te zitten onder een mooie volle maan. Wij waren overigens wel de enigen op ons veld die dat vonden. De rest zat al vroeg achter de gordijntjes binnen.

Vanochtend was de hemel strak blauw en scheen de zon al volop op onze camper. Na het gebruikelijk ochtend ritueel gingen we dan ook vol goede moed op pad. We hadden optimistisch route 67 uitgezocht. Een route langs de andere zijde van Irrel als gisteren. De route was 13,1 kilometer en met de afstand tot het vertrekpunt erbij kwamen we dan uit op een dikke 17 kilometer. We hadden het idee dat de beentjes goed hersteld waren na de zware wandeling van zaterdag. De eerste kilometers gingen dan ook prima. Het prima te bewandelen pad ging glooiend door het landschap. Sem vermaakte zich in het water of met een langs het pad gevonden stok en Hilma heeft nog weer wat mooie foto’s gemaakt van de Nims

Jammer genoeg voor ons ging het glooiende pad over in een steile klim. Het pad was wel goed begaanbaar, maar aan de klim leek geen einde te komen. Ondertussen kwamen wij er achter dat onze beentjes toch niet zo goed hersteld waren als wij dachten. Eenmaal boven realiseerden we ons ook dat we al geruime tijd geen routebordjes meer hadden gezien. Waren we op het verkeerde pad? De twijfel daarover en het gevoel in de benen deed ons besluiten om over de zelfde weg terug te lopen naar de camper. Natuurlijk hebben we eerst nog wel een paar foto’s gemaakt van het uitzicht

 

Terug in Irrel zijn we direct het eerste terras waar we langs kwamen opgeschoten voor een paar Bittburger Radlers en een tosti Hawai. Dik negen euro is misschien veel geld voor een tosti. Deze was het echter dik waard. Heerlijk een aanrader. Jammer genoeg weten we niet meer hoe het restaurant heet, dus je zal ons moeten meenemen om er te komen .

Na een wandeling die uiteindelijk toch nog 12 kilometer lang was waren we terug op de camping. Ondanks een visverbod ging Harm het toch even proberen. En hoera de eerste vangst van deze vakantie is binnen en de concurrentie had het nakijken.

Morgen vertrekken we naar Monschau waar we weer een paar dagen blijven. Daarna gaan we op aanraden van buren hier op de camping nog twee nachten naar een camping in Vijlen diep in zuid Limburg.

Tot morgen

Vandaag een stralende dag in Irrel. Vol goede moed trekken we onze wandelschoenen aan voor een flinke wandeling door de omgeving. We willen een route door het Eifelgebergte lopen die ons langs de watervallen van Irrel en door de Teufelsschlucht voert. Volgens de VVV een route van 5,8 kilometer, maar wij moeten eerst een flink stuk lopen om bij de route te komen.

Nu we voor de camper zitten, kijken we terug op een hele mooie wandeling, maar het was wel zwaar vandaag. In de bergen was er geen stukje vlakke weg. Het ging constant omhoog en omlaag en veelal over smalle, met stenen bedekte, paadjes langs de rand van steile hellingen. Op veel plekken waren provisorische trappen gemaakt van dikke platte stenen. Dat hielp in ieder geval een beetje. Dat over de paden, maar als je om je heen keek geweldig. Wat een mooie natuur.

Van de bijzondere bezienswaardigheden komen we eerst uit bij de watervallen van Irrel. Het is niet bepaald de Niagara  waterval maar wel erg mooi. Het totale waterverval is 17 meter, maar het gebeurt allemaal in meerdere kleine stappen. Zeker de moeite van een bezoek waard.

Verderop lopen we langs een beekje die zijn eigen kleine watervalletjes voedt.

Zoals op de foto’s te zien is bereiken we tijdens onze tocht grote hoogtes.

Tegen het eind van de route bereiken we de Teufelsschlucht. Een smalle diepe kloof door de rotsen. Om hier door te lopen moet je geen last van claustrofobie hebben want hier komen de wanden letterlijk op je aan. Soms moeten we diep bukken om een lage doorgang te nemen. Soms is het zo smal dat onze rugzakken schurend protesteren tegen de mishandeling. Maar mooi is het er wel.

Tijdens onze wandeling kwamen we ook langs een veldje met roze bloemetjes. Het had wel wat van krokussen. Wie weet wat voor bloemen dit zijn?

Morgen blijven we nog in Irrel. We gaan vast wel een stukje lopen alleen vast niet 16,5 kilometer zoals vandaag.

 

Tot morgen

 

Vandaag hebben we het mooie Saarburg verlaten en naar het noorden langs de Saar gereden tot aan Trier. Vanaf daar weer richting Luxemburgse grens om uit te komen op camping Nimseck in Irrel. Een mooie rit. Wel veel klimmen, dalen en langzaam verkeer. De versnellingsbak is vandaag flink aan het werk gezet. In vergelijking met Saarburg is het erg rustig op deze camping. Vandaar dat we een ruime plek aan de Nims hebben ingenomen. De Nims stroomt langs een groot deel van de camping, die daar dan ook haar naam aan ontleent.

Na de lunch zijn we naar Irrel gelopen om een VVV te zoeken en de stad te verkennen. Er zijn maar weinig foto’s van want Irrel is een saaie stad. Wel hebben we bij de VVV mooie wandelroutes meegekregen voor de komende dagen. Het wordt weer klimmen en dalen, maar wij hebben er zin in.

Tot morgen

Het valt vanmorgen wel wat tegen als we opstaan. Weeronline en Weerplaza hadden ons droog en zonnig weer beloofd, maar de werkelijkheid is voorlopig anders. Het is zwaar bewolkt en er valt een lichte miezerregen. Gelukkig is de temperatuur wel in orde en na het ontbijt vertrekken we dan ook voor tocht door het gebied. We hebben gekozen voor de Saar-Leuktal-Panorama wandeltocht die rond Saarburg is uitgezet. De wandeling is volgens de folder 11 kilometer lang. Voor ons komt daar nog een flink stuk bij omdat het startpunt ook nog ca. 2 kilometer van de camping verwijderd is. In de folder is te zien dat we flink gaan stijgen en dalen. Het laagste punt ligt op 174 meter. Het hoogste op 358.

De tocht is inderdaad behoorlijk zwaar. Veel lange steile klimmen en even zo steile afdalingen. Regelmatig moeten we een moment stoppen om de ademhaling weer op orde te krijgen. Echter voor al die inspanning worden we wel flink beloond met prachtige panoramische vergezichten. In de ochtend nog wat wazig, maar in de middag, als de zon het heeft gewonnen van de wolken, een stuk helderder.

Onderweg passeren we ook heel veel jachthutten. Er heeft hier vast veel wild gezeten De jagers verstaan blijkbaar hun vak want wij zijn nog niets tegengekomen. Wat we wel hebben gevonden zijn sporen van de enige grappige Duitser. Zie de foto hieronder.

Als de wandeling erop zit gaan we niet direct terug naar de camper. We zoeken een mooi terras op in Saarburg en genieten van een heerlijk karafje Saarwijn.

Morgen reizen we weer verder met bestemming Irrel.

Tot morgen.

Vanochtend was het tijd om weer eens te verkassen en om boodschappen te doen. Natuurlijk niet voor dat we Klaasje gefeliciteerd hebben met haar 71e verjaardag. Ons reisdoel is dit keer Saarburg in de Duitse Eifel. Een tochtje van 52 kilometer. Via internet weten we dat er op 500 meter van de camping een groot winkelcentrum zit, dus met de boodschappen komt het ook wel goed.

Tegen één uur arriveren we bij de camping. Bij de receptie kennen ze nog mittag ruhe en deze is dan tot twee uur ook niet bezet. Er staat wel een bord dat aangeeft dat nieuwe gasten zelf een plek mogen zoek. We zijn er snel uit waar we gaan staan. Na het opruimen van de boodschappen en de lunch is het twee uur en kunnen we ons aanmelden.

We besluiten om te voet naar Saarburg te gaan. Het is een oude stad met veel historische gebouwen en uiteraard gelegen aan de rivier de Saar. Boven de stad torent de (gerenoveerde) ruïne van een slot uit. Als we door de stad slenteren komen we langs een kade waar een rondvaartboot op het punt staat te vertrekken voor een tocht van 75 minuten over de Saar. Een omgeving bekijken vanaf het water vinden we vaak mooi omdat je dan vaak verrassend een heel ander beeld krijgt. Wij gaan dan ook aan boord en varen mee. Wat onmiddellijk opvalt zijn de enorme wijngaarden op de berghellingen aan de zonnige oever van de Saar. Varen langs vele hectares met vooral witte druiven. Hier worden de heerlijke Duitse Saar wijnen geboren.

Ook zijn er nog stukken waar de rivier wordt omringt door bossen met hier en daar een dorpje.

Terug aan wal gaan we verder met onze verkenning van Saarburg. De klimtocht en bezichtiging van het slot is daarbij wel een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. Ook onvergetelijk mooi is de waterval midden in de oude stad. Het is mooi om te zien hoe het water na de val zich een weg verder naar beneden baant. De bewoners hebben een deel van de stroom via houten kanalen afgeleid en drijven met dat water drie waterraden aan.

 

Tegen half zeven zijn we terug op de camping. Het weer is nog redelijk dus ons diner wordt vandaag een BBQ.

We hebben op een bord gezien dat er een wandeltocht van 11 kilometer door de omgeving van Saarburg is uitgezet. IJs en weder dienende gaan wij die morgen lopen.

 

Tot morgen

Vandaag schijnt de zon volop, het is een graad of 20 en er is nauwelijks wind. Prima weer voor een wandeling. En dat hebben we dan ook gedaan. Vanaf de camping zijn we naar Consdorf gelopen en weer terug gelopen. Wat een mooie route. De hele weg klimmen, dalen en klauteren tegen hellingen en over rotspartijen. In totaal bijna 13,5 kilometer langzaam vooruit, maar wel heeeeel, heeeeeel mooi. Alles beschrijven is bijna onmogelijk. We komen superlatieven te kort. Als je hier nog nooit bent geweest, dan moet je zeker eens gaan kijken. De onderstaande foto’s geven alvast een indruk van wat je dan te zien krijgt. In willekeurige volgorde

Zoveel moois om te zien, maar toch gaan we morgen weer verder trekken. We zoeken een plekje in de Duitse Eifel en hopen wat te vinden in de omgeving van Saarburg.

Tot morgen