Harm en Hilma d'r op uut

Vannacht heeft het hard geregend en flink geonweerd boven de Wendefurt. Voor de zekerheid maar even opgestaan om alle luiken goed te sluiten. Vanochtend is het weer droog en we vertrekken op tijd richting Hamelen. Vandaag een rit van bijna 200 kilometer en TomTom geeft aan dat we daar bijna drie uur over gaan doen. Tom(2x) heeft vaak gelijk en het is dan ook al twaalf uur geweest als we in Hamelen arriveren.

Op de camping vinden we al snel een prima plek langs de oever van de Weser. Vlug een bescheiden lunch en dan op naar de stad. Hamelen blijkt een sprookjesachtig (al was het een sage) mooie Altstadt te bezitten. De Weser, die zich tijdelijk splits waardoor een klein eilandje is ontstaan, stroomt langs de rand van de Altstadt en er bevinden zich diverse cascades, sluizen e.d. Er zijn ook meerdere fraaie bruggen over de Weser. Op één ervan heeft een gouden rat zijn plekje gevonden

Zoals gezegd, de Altstadt is geweldig mooi en hier bruist het ook nog van toerisme. De meeste terrassen zijn druk bezet en hier geen coronastress te bekennen. Het is mooi wandelen langs al dit fraais. Natuurlijk is de rattenvanger ook prominent aanwezig in het straatbeeld. Ook markeren duizenden straatstenen met de afbeelding van een rat een wandelroute langs alle bezienswaardigheden. Op een pleintje vinden we een kunstig gegoten maquette van de stad.

Aan het begin van de avond vertrekt er bij de camping een luchtballon, Hij stijgt snel tot grote hoogte. Door gebrek aan wind blijft hij nog lang zichtbaar.

Bis morgen

Vandaag al op tijd wakker. Zoals iedere ochtend eerst even met Sem wandelen en dan onder de douche. Nu is douchen hier wel een kwestie van even aanpassen. De douches zijn netjes, schoon en voorzien van een goed werkende installatie. Het probleem is echter dat ze kleiner zijn dan onze douchecel thuis en nergens een mogelijkheid bieden voor het ophangen van kleding en/of toilettas. In het gangetje naar de douches zitten naast iedere deur, dus aan de buitenkans, twee haakjes. Hier kun je alleen douchen als je geen last hebt van preutsheid of als je met natte kleren terug naar de camper wil. Wij zijn beide schoon en met droge kleren terug gekomen

Een andere vrolijke noot komt vandaag van twee varkens die vanmorgen, ontkomen aan hun hok, volop genieten van hun vrijheid en heerlijk met elkaar stoeien.

Het is prima wandelweer vandaag. We gaan dit keer voor de zwarte wandelroute die ons langs een Köhlerei (houtskoolbranderij) met museum en langs Aussichtspunkt Rotestein zal brengen. Als eerste komen we bij de Köhlerei . Je ruikt het al van ver en zodra je op het terrein komt is de smeulende berg niet te missen. In het museum draait een video die laat zien hoe het proces in zijn werk gaat. In het midden wordt van hout een holle toren gestapeld, deze wordt gevuld met twijgen e.d. Hierdoor wordt later het vuur onder in de berg gebracht. Tegen de toren wordt de berg opgebouwd met stukken vrij dik hout. Als dit klaar is wordt het hout eerst afgedekt met plaggen die uit de bos zijn gestoken. Daar overheen komt een laagje gezeefd zand. Het vuur wordt nu van bovenaf door de toren onderin de berg gebracht. Hierbij moet voorkomen worden dat het gestapelde hout vlam vat. Het gat boven de toren wordt ook gedicht waarna het smeulproces kan beginnen. Door hier en daar gaten in de berg te steken wordt de toevoer van zuurstof geregeld. Afhankelijk van de grootte van de berg kan het hele proces 1 tot 4 weken duren voor alle hout is omgezet in houtskool. Opmerkelijk is wel dat tijdens het proces arbeiders gewoon over de berg lopen om gaten te maken of juist te sluiten. Zij zien aan de kleur van de rook waar de houtskool klaar is.

Op het terrein van de Köhlerei  staan oom prachtige houtsculpturen. Jammer is er blijkbaar altijd wel iemand die er met een deel vandoor gaat.

We trekken weer verder. Onderweg zetten wij een paar medewandelaars op de foto bij een mega grote berg boomstammen. Als tegenprestatie doen ze hetzelfde voor ons. Al deze grote bergen hout is niet bepaald uit luxe. In de Harz en het Teutoburgerwald is een tor of kever actief (geweest) die de wortels van naaldbomen aanvreet. Vooral lariksen waren hier gevoelig voor en zijn massaal afgestorven zoals op veel van onderstaande foto’s is te zien. Deze foto’s zijn gemaakt van af het schitterend gelegen Aussichtspunkt Rotestein. Op één foto is in de verte de Brocken, de hoogste berg van de Harz te zien. Bij het uitkijkpunt ook een bord met kaart en toelichting die een overzicht geeft van alle waterwerken in dit deel van de Harz.

Gelukkig wordt er ook al gewerkt aan het herstel van de schade in de bossen. Op verschillende plekken komen we langs nieuwe aanplant die geweldig is aangeslagen. De nog jonge sparren dragen vaak al veel sparappels. De druppels kleverige hars lopen er uit. Uit hars stookten ze vroeger trouwens een soort teer die gebruikt werd voor de conservering van hout.

 

Morgen een lange rit naar Hamelen. Kijken of de rattenvanger nog actief is.

Bis morgen.

 

Laten we beginnen met het trekken van een conclusie. Na meer dan een week kunnen we gerust stellen dat het deel van Duitsland waar we tot nu toe zijn geweest wat betreft betalingsverkeer een achtergebleven gebied is. Alsof het pinnen nog moet worden ontdekt door de meeste inwoners en ondernemers. Bij grote winkelketens, grote tankstations en grote campings kun je met je pinpas terecht. Voor de rest overal bijna contant. Contactloos betalen zijn we helemaal nog niet tegengekomen. Zelden zo vaak bij een betaalautomaat gestaan als de afgelopen week.

Deze morgen hebben we ons niet verslapen en dus verse broodjes bij het ontbijt. Daarna alles inpakken, pootjes indraaien en op naar Wendefurt. Niet zo ver dit keer. Na 52 kilometer klimmen en dalen komen we op de camping aan. De camping is wat anders dan gebruikelijk. De camping hoort bij het naastliggende Hotel en achter een grote parkeerplaats voor bezoekers van de Rappbode Talsperre. Er is geen receptie. Als je het terrein oprijd wordt je aangesproken door een parkeerwacht. In overleg met hem kies je een plek en wordt je aangesloten op elektriciteit. Sanitair voor de campinggasten is in de kelder van het hotel.  Volgens de parkeerwachter komt er iedere morgen iemand tussen 08:00 en 09:00 uur langs om geld te innen. We zullen het wel zien morgen.

Na de lunch gaan gaan we op weg. We hebben nog weinig informatie over de omgeving en volgen in het begin gewoon de meute die van de parkeerplaats komt. Na een kleine 1500 meter over een smal paadje komen we bij de Talsperre. Aan de ene kant een enorme hoeveelheid water, aan de andere kant een 100 meter diep dal met ook een meer, maar dan veel minder groot. Het is een indrukwekkend bouwwerk. Natuurlijk is er een elektriciteitscentrale. Het water uit het stuwmeer wordt via enorme pijpleidingen naar de turbines gevoerd. Volgens ons was de centrale vandaag buiten werking.

Naast de stuwdam hangt ‘s-werelds langste hangbrug. De lengte is dik 550 meter en het brugdek is ca. 100 meter boven het water. In de midden hangt een “huisje” van waaruit bungyjumpers een sprong in de diepte wagen. Ons niet gezien, maar een wandeling over de bug moet kunnen. Dit blijkt echter niet helemaal op te gaan. Het brugdek is gemaakt van ijzeren rooster en daar kan Sem niet op lopen. Harm gaat over de hangbrug en Hilma gaat met Sem over de dam terug. Op de brug heb je een prachtig uitzicht over het onderliggende dal. Hoewel de brug stevig is gebouwd schommelt het geheel behoorlijk door de voetgangers en de wind. Er zijn mensen die de reling niet durven loslaten.

Naast de brug was er nog een attractie voor waaghalzen. Een kabelbaan (megazipline) met een lengte van meer dan een kilometer. Mensen vlogen met grote snelheid voorbij. Later hebben we gezien dat ze mooi op tijd werden afgeremd.  Op de foto, net boven de bomen, zie je nog iemand vliegen.

Vanaf de stuwdam lopen we een eindje stroomafwaarts. Al snel blijkt dat het water van de ene stuwdam zo weer wordt opgevangen door de volgende stuwdam. Ook hier diverse waterwerken aan de voet van de dam.

Morgen maar eens wat verder de omgeving verkennen.

Bis morgen.

Vanochtend hebben we ons fantastisch verslapen. De deadline van 10:00 uur voor het afhalen van de bestelde broodjes hebben we net niet gehaald. Gelukkig was het, dankzij brood uit de vriezer, niet nodig om het ontbijt over te slaan. Excuus was dat het niet echt een rustige nacht was. We werden wakker van niet voorspelde regen. Het duurde even voor we ons realiseerden  dat onze stoelen nog buiten stonden. Hilma was als eerst zo helder en zij heeft de stoelen snel de garage ingeschoven. Na zo’n actie duurt het wel even voor je de slaap weer te pakken hebt.

Iets later dan gewoonlijk gaan we op stap. We willen eerst een deel de Hexen Stieg volgen die dicht langs de camping loopt. Daarna buigen wij linksaf voor een bezoek aan Clausthall-Zellerfeld. Wandelen over de Hexen Stieg is een kwestie van flink klimmen en dalen. Gelukkig krijg je er heel mooie natuur en vergezichten voor terug. Ook vinden we het bewijs voor de aanwezigheid van wilde varkens. Naast het pad is een stuk berm volledig doorgewroet. De beekjes, vaak aan één kant gekanaliseerd, die langs het pad liggen staan allemaal nog droog, maar vormen wel een niet te missen deel van het landschap.

 

Clausthal Zellerfeld is best een grote plaats. Wij vinden het echter een tegenvaller. Geen interessant centrum en weinig sfeer. Wel zijn er veel huizen die kunstig bekleed zijn met leitjes. Ook de grote blauwe kerk is, zo lelijk als hij is, toch een bezienswaardigheid.

Terug naar de camping komen we door een wat opener landschap. Ook wel weer fijn om eens van je af te kunnen kijken..

Morgen nog één keer verder rijden naar het oosten en dan volgende week weer langzaam terug.

Bis morgen.

Nu kan ik opschrijven: “Sorry, vandaag geen bijdrage want ik ben vissen vanavond”, maar dan zouden jullie natuurlijk willen weten wat ik heb gevangen. Dan zou ik dus moeten bekennen dat ik na 2,5 uur vissen in een stuwmeer vol met vis helemaal niets heb gevangen. Nou daar pas ik mooi voor. Daarom:

Vanmorgen was de wind gaan liggen en is het nog wat frisjes, maar verder is het weer prima in orde. Vol goede moed gaan we dan ook op weg naar camping Prahljust bij Clausthal Zellerfeld in De Harz. Een tochtje van dik honderd kilometer. Deze kilometers werden wel allemaal afgelegd op, continu stijgende of dalende, secundaire wegen en we zijn door vele steden, dorpen en gehuchten gekomen. Voordeel dat we onderweg ook vaak mooie vergezichten over de dalen hadden. Nadeel was dat de camper en de chauffeur hard moesten werken om de gang erin te houden of juist eruit te krijgen. Maar we zeuren nergens over. Het was een mooie trip door een indrukwekkend landschap.

We krijgen een warm welkom bij camping Prahljust. Ze hanteren geen genummerde plaatsen, er is plek voldoende en we mogen zelf uitzoeken waar we willen staan. We vinden een plek vanwaar we nog een deel van het stuwmeer waar de camping aan ligt kunnen zien. De plekken dichter bij het water zijn allemaal nog wel bezet.

Na de lunch gaan de wandelschoenen aan en gaan we op goed geluk op weg. Het gebied waar we nu kamperen kenmerkt zich door een groot aantal stuwmeren. Door de droge zomer is de waterstand in deze meren erg laag. Zo laag zelfs dat er vanuit de meren geen water wordt afgevoerd via de beekjes die naar de dalen lopen. Deze staan dan ook allemaal droog en inmiddels groeien er al planten in. Komt vast weer goed, maar het water moet nog zeker twee meter stijgen.

We vermaken ons prima tijdens onze wandeling. Mooie natuur, spiegelende meren en een fijne wandeltemperatuur. Tijdens de tocht volgen we ook een poosje de route van de Harzer Hexen Stieg. Naast de normale bordjes is de route ook door vliegende heksen aangegeven

Deze en vele andere bomen zijn begroeid met een dikke moslaag

Vandaag bosbessen langs de route

Morgen trekken we waarschijnlijk wat verder het gebied in en zoeken we een stadje op voor wat kleine boodschappen.

Bis morgen.

 

Vandaag geen vrolijke zon en blauwe lucht,maar harde wind en grijze wolken boven de Axel See. In de nacht is de wind opgestoken en tegen half zeven ging de luifel zo tekeer dat we hem in ons nachtgoed hebben ingedraaid voordat er schade kon ontstaan. Kromme pootjes onder de camper is voorlopig wel genoeg. We laten ons door het slechte weer niet ontmoedigen en na een stevig ontbijt gaan we op pad. Dit keer wel in regenjas tegen de af en toe vallende lichte regen. Ons doel is om een stuk langs de rivier de Wezer te lopen. Om er te komen gaan we eerst richting Herstelle waar een grote brug over de rivier is. Van afstand bezien is Herstelle een mooi dorpje met een statig kasteel. Vanaf de brug hebben we wat foto’s genomen. We komen er niet want wij willen de andere kant op richting Beverungen.

Het is een mooie wandeling zo langs de oevers van de snel stromende rivier die zich door het dal slingerend een weg vind richting zee. Vooraf hadden we ook schepen verwacht. Die bleken er vandaag niet te zijn. Zelfs de rondvaartboot die normaal vanuit Beverungen vertrekt was nergens te bekennen. Misschien was de waterstand wel wat te laag of de stroming te snel.

Onderweg valt ons op dat hier de hellingen mooi groen zijn. Geen kavels met dode naaldbomen en nergens bergen met gezaagd hout. Wel weer veel fruitbomen langs de paden. Dit keer ook heerlijke pruimen. Laten we daar in Nederland ook maar snel mee beginnen. Vlak voor we bij Beverungen zijn passeren we het riviertje Bever die iets verderop uitkomt op de Wezer. Is gelijk de naam van de stad verklaard.

In Beverungen gaan we op zoek naar een broodje en een kop koffie. Dat valt nog best tegen. Bijna alle horeca is gesloten. Steeds duidelijker wordt het ons dat het vakantieseizoen in deze regio voorbij is. Gelukkig vinden we een Duitse “Bakker Bart” die heerlijke belegde broodjes verkoopt. Ook in Beverungen veel goed onderhouden vakwerkhuizen. Op een gevel ook een mooie muurschildering. Jammer dat de ondergrond begint te bladderen.

Bij Beverungen steken we de Wezer weer over voor een terugtocht lang de andere over. Bij het begin van de brug staat een standbeeld van de heilige Johannes von Nepomuk. De brave Johannes is onder andere de beschermheilige van bruggen, schepen, vlotten en tegen watergevaren. Deze brug gaat vast niet snel stuk. Johannes wel. Die werd maar 45 jaar oud .

Morgen trekken we door naar De Harz.

Bis morgen.

 

De zon scheen ook vanmorgen weer boven het Teutoburgerwald. We hebben geen moment spijt van het feit dat we Ferienpark Teutoburgerwald gaan verlaten. Ons uiteindelijke doel is Camping Axelsee in Wurgassen. Onderweg willen we een tussenstop maken in Bad Pyrmont. Voor de boodschappen, maar vooral om dat deze stad ons is aangeprezen door pa en ma Linde. Bij het vertrek is het schrikken geblazen. Zodra we op het verharde pad komen komt er een verontrustend  geluid onder de camper vandaan. Snel stoppen en kijken leert ons dat we de pootjes niet hebben ingedraaid. Ze staan beide zielig scheef. Met veel spierkracht op de slinger laat pootje één zich indraaien. Pootje twee heeft even een paar flinke tikken met de moker nodig, maar laat zich vervolgens ook netjes indraaien. Later op de dag bleken beide pootjes weer redelijk normaal te functioneren. Als we thuis zijn laten we ze nog wel een keer checken voor de zekerheid.

In Bad Pyrmont vinden we een ruime parkeerplaats tegenover Schloss Pyrmont. Natuurlijk gaan we daar eerst even kijken. Het eerste dat opvalt is het enorme aantal karpers die rondzwemmen in de slotgracht. Natuurlijk denken we direct aan een beetje voeren met brood, maar via grote borden is aangegeven dat dit uitdrukkelijk verboden is. De karpers weten niets van die borden en bedelen met de bek boven water om eten.

Op de toegangsbrug naar de poort van het slot worden twee mensen voor de camera geïnterviewd. De dame die de nieuwsgierigen op afstand moet houden vertelt dat het gaat om “onze” regentes Emma en Willem de derde. We begrepen dat Emma ook in het slot heeft gewoond. Als je haar volledige naam opzoekt kom je in de lange lijst ook Pyrmont tegen. Wel leuk zo’n onverwachte ontmoeting. Jammer genoeg hadden zijn geen aandacht voor hun landgenoten. Het slot is verder prachtig onderhouden met een fraai park erbij. Beide zijn, zonder hond, te bezichtigen. Wij zijn er omheen gelopen en hebben, tussen de spijlen van de hekken door, wat foto’s van de tuin gemaakt.

 

Na de rust rond het slot zoeken we de drukte van de binnenstad op. Ook hier veel statige prachtige gebouwen. Een aantal zaken valt bijzonder op. Elk plein en elke staat heeft bijna zijn eigen waterpartij/fontein. Soms over de hele lengte van de straat.  Wij vinden ze mooi en voor Sem zijn het prachtige drinkbakken. Ook niet te missen zijn de vele palmbomen die het straatbeeld sieren. Ze staan wel in grote bakken en wij vermoeden dat ze in de winter ergens binnen worden gestald.

De aankomst op de camping en het welkom is gelijk prettig. Hier geen enkele coronastress. We schrijven ons in en mogen naar eigen inzicht een plekje op de camping uitzoeken. Van de beheerder krijgt Harm ook gelijk toestemming om zonder vergunning in het meer te vissen. De Wezer is op een steenworp afstand. Om daar te vissen is wel een vergunning nodig. Alle voor de camper geschikte plekken zijn al bezet. Geen probleem want wij vinden een ruime plek op  het grote veld. Het uitzicht op de heuvels is prachtig.

 

Ondanks dat het is gaan regenen lopen we na het avondeten nog rond het meer. Echt een leuk leuk rondje voor een avond wandeling. De grote witte zwaan vindt ons net zo interessant als wij hem.

bis morgen

Morgenvroeg vertrekken we weer vanaf het Ferienpark Teutoburgerwald in Barntrup. Wat ons betreft niets te vroeg. De omgeving is prachtig om te wandelen, maar de camping scoort bij ons een dikke onvoldoende. Zo ongeveer het enige wat goed is is onze camperplek. Op de camping heerst een soort van coronastress die we op de vele campings die we dit jaar bezochten nergens zijn tegengekomen. Het begint al bij het aanmelden. Hoewel de man bij de receptie achter plexiglas zit is het dragen van een mondkapje verplicht. Er mag slechts één persoon gelijktijdig naar binnen en voor echtparen wordt geen uitzondering gemaakt. Best lastig als je even wil overleggen. In het sanitair gebouw is eenrichtingsverkeer ingesteld en een deel van het sanitair afgesloten. Bij de ingang een dispenser met desinfectans. Alleen deze werkt niet. Na een melding hierover is het euvel na een dag nog niet verholpen. Pas na een tweede melding volgt er actie. De camping profileert zich als bijzonder geschikt voor wandelaars. Bij navraag over wandelroutes geeft de receptionist niet thuis. Hij verwijst naar een kaart van het gebied die je voor € 6,95 kan kopen. Geen aanwijzingen of tips, niks van dat alles. Het laatste vermeldingswaardige voorval betreft de broodjesservice. We hadden echt croissants besteld. Bij het afhalen bleken er kaasbroodjes in de zak te zitten. Bij navraag was het antwoord. Kaasbroodjes zijn toch ook lekker. Excuses of omruilen zat er niet in. Zo genoeg over de …. camping. Over naar de dag van vandaag.

De zon staat al lang hoog aan de hemel te stralen als wij ons hoofd uit de camper steken. Het is niet zo heel warm en dus prima wandelweer. Zonder aanwijzingen maar met de nieuwe kaart gaan we onbezorgd op pad. Een echt doel hebben we niet voor ogen. De omgeving waar we doorlopen is prachtig. Wat wel opvalt zijn de vele dode naaldbomen. Op veel percelen zijn alle bomen dood. Ook in de bossen rond Barntrup wordt veel hout geoogst. We hebben nog een poosje staan kijken bij een machine die in een seconde of dertig een boom kan vellen, de takken verwijderen en de stam in stukken van ca. 2,5 meter zaagt. Alles wordt door één man vanuit de cabine bediend. Gelukkig staan er ook nog genoeg mooie gezonde bomen rechtop.

Het is vandaag een wel een dag van flink klimmen en dalen. Geen probleem want je krijgt er mooie vergezichten voor terug.

Als het tijd voor de lunch wordt zoeken we met de Garmin en de kaart een plaats uit waar we een terras hopen te vinden. De keuze valt op Blomberg. Blomberg is een mooie redelijk grote stad met een oud centrum. Vakwerkhuizen uit de 17e en 18e eeuw, wel vaak fraai gerestaureerd, vullen hele straten. Bijzonder sfeervol. Het had nog mooier kunnen zijn als de horeca ook open was geweest. Op maandag bleek alles gesloten. Gelukkig bood de plaatselijke Lidl voor uitkomst.

Verder zijn ons onderweg ook nog diverse andere zaken opgevallen. Langs diverse wegen staan hele rijen fruitbomen. Vooral appels, maar ook stoof- en handperen. Goh, wat zou je daar een boel sap van kunnen persen.

Wat ook heel mooi is zijn de stroken langs de kavels landbouwgrond waar zomerbloemen zijn ingezaaid. Het geeft het landschap een verrassend kleurrijk tintje.

Ook weet Hilma het werk van een ijverige specht vast te leggen op de foto. Laat hij daar nou net een gezonde boom voor hebben uitgezocht.

Morgen trekken we weer een eindje verder naar het oosten. We gaan kijken bij een camping aan de Weser. Misschien een kans om eens een poosje te vissen.

Bis morgen

Na een reisje van dik 100 kilometer zijn we vandaag neergestreken in Barntrup waar we een plekje hebben gevonden bij Ferienpark Teutoburgerwald. De camping ligt op een helling en de velden lopen iets af. De camperplaatsen zijn echter mooi vlak verhard met split en bij iedere plek een stuk kunstgras van ca. 4 bij 10 meter. Prima voor elkaar en dat voor € 15 per nacht. Jammer genoeg is er geen kantine of restaurant bij de camping. Daarom gaan we al snel na aankomst te voet naar Barntrup voor een lunch. Het blijkt maar 10 minuten lopen en er is genoeg horeca beschikbaar

Als de “strammer Max” achter de knopen zit gaan we op goed geluk de omgeving verkennen. Er is bos genoeg in de omgeving. Al snel komen we langs een wei met alpaca’s. Een bord vermeld dat je bij een mevrouw met een Nederlandse naam kunt deelnemen aan Alpaca Yoga. Geen idee wat we ons daar bij moeten voorstellen. Misschien maar eens opzoeken op internet.

Zoals te verwachten is het hier ook weer flink klimmen en dalen. We merken al gauw dat de beentjes nog niet volledig hersteld zijn van de tocht van gisteren. Het verhinderd niet dat we genieten van de mooie omgeving.

Het laatste stukje van onze wandeling lopen we weer door Barntrup. In het stadje diverse fraaie gebouwen. Het raadshuis is daar een goed voorbeeld van

Nog even terug naar gisteravond. Ook toen weer een prachtige zonsondergang boven het Teutoburgerwoud.

Bis morgen

 

Laat ik vandaag eens beginnen met een anekdote over wat we gisteren nog hebben gezien. Stel je bent op je fiets onderweg in het heuvelachtige Teutoburgerwoud. Het is behoorlijk warm en je waterfles is tot de laatste druppel leeg. Je hebt inmiddels wel weer een flinke dorst en je komt langs een camping. Een uitgelezen kans om je waterfles te vullen. Op de camping staat aan de ene kant het sanitair gebouw met toiletten, douches en afwasplekken. Er tegenover is de uitstortplek voor het chemisch toilet. Wat kies je dan als vermoeide dorstige Duitse fietser? Juist ja, “Vers” water vanuit de slang waarmee de toiletten worden nagespoeld. Vast goed voor de weerstand

Nog even naar gisteravond. Boven Lienen was een prachtig avondrood zichtbaar.

Deze ochtend is het al snel weer drukkend warm in het Teutoburgerwoud. De temperatuur is wel iets gezakt. De luchtvochtigheid is echter nog enorm hoog. Weer een dagje om flink te zweten. Om de dag in ieder geval fris te beginnen gaan we nog even onder de douche. Die zijn hier in ieder geval prima voor elkaar. Grote doucheruimtes, nieuwe voorzieningen die prima werken en naar ieders smaak in te stellen waterstraal.

Na het ontbijt gaan de wandelschoenen en vertrekken we van de camping. We willen naar Bad Iburg lopen via de Hermannsweg die dicht langs de camping loopt. Op aanwijzing van de beheerder vinden we al snel houten pijlen die verwijzen naar de Hermannsweg. Echter bij een T splitsing staat niets en moeten we een keuze maken. Mogelijk niet de goede want het kost een paar kilometer zoeken voor we een goede verwijzing naar Bad Iburg en ook nog via de Hermannsweg vinden. De hellingen zijn vaak lang en stijl. De natuur om ons heen maakt dat echter ruimschoots goed.

Rond een uur of één bereiken we Bad Iburg. Toen we er gisteren langsreden leek het ons een aantrekkelijk stadje. Vandaag bleek het allemaal wat minder uit te pakken. Het Schloss was wel aardig maar we hebben niet de aandrang gevoeld om ook de binnenkant te bekijken.

Op een muur nog wel een afbeelding in steen die je in eerste instantie aanziet voor een vis, maar als je beter kijkt is er ook het figuur van een vrouw in verwerkt.

De binnenstad is vandaag erg sfeerloos. Er is veel minder volk op straat dan je zou verwachten en de meeste winkels zijn al gesloten. Wat er over blijft zijn een aantal kunstwerken die de moeite van het fotograferen zeker waard zijn.

 

Morgen trekken we verder het Teutoburgerwoud in.

Bis morgen.