Harm en Hilma d'r op uut

Gisteren gebeld met de camping met de vraag of ze van zaterdag morgen tot zondagavond een plekje voor onze camper vrij hadden. Aangezien het dit weekend niet al te druk was konden we gerust vroeg aankomen en laat vertrekken. Rond 10 uur vandaag vertrokken we dan ook richting Vilsteren. Het was maar een half uurtje rijden, maar het camping gevoel was meteen aanwezig. Inschrijven en de camper installeren was zo klaar. We zetten de fietsen klaar en samen bepalen we langs welke knooppunten we willen rijden.

Eenmaal op de fiets bleek het wat kouder dan verwacht. Onderweg naar Vilsteren scheen de zon nog op de camper. Nu is de zon inmiddels verdwenen achter donker grijze wolken waaruit soms een beetje miezerige regen valt. Allemaal niet echt een probleem maar een zonnetje maakt alles wat vrolijker.

Tijdens het eerste deel van de tocht fietsen we door een redelijk vlak landschap dat wordt overheerst door groene weiden en grote boerderijen. Wat opvalt is dat hier, in onze beleving, veel minder vee in de weide loopt dan in Twente en de Achterhoek. Wat ons ook opvalt is de witte pauw die in de wei bij een dierenopvang trots zijn verentooi toont. Wat een prachtig beest.

We fietsen door en zijn tegen lunchtijd in Lemelerveld. Voor de lunch komen stoppen wij bij café/cafetaria ‘t Hoekje. Dit blijkt een geweldig goede keuze. Voor een heel acceptabele prijs krijgen we een bord boerenpatat aangevuld met een slagers gehaktbal. Boerenpatat is patat met uitgebakken stukjes spek en diverse groentes erdoor. Het is ook nog eens een enorme portie. Eigenlijk te veel, maar te lekker om niet op te maken. We moeten het er maar weer af fietsen.

Van Lemelerveld naar Lemele en vandaar de Lemelerberg op. Dankzij de elektrische ondersteuning in de klim niet echt een probleem. Op de Lemelerberg treffen we de schaapskudden aan.

Over de ene kant een mooi gezicht al die schapen. Over de andere kant is de doorgevoerde kaalslag diep triest. De vroeger zo mooie natuur is veranderd in een droge dorre zandvlakte waar nagenoeg niets meer groeit. Wie dit heeft bedacht had beter naar de Sahara kunnen emigreren.

Gelukkig vinden we ook nog een stukje waar de natuur nog niet is vernield.

Vanaf de Lemelerberg  gaat het verder naar Ommen en vervolgens terug naar de camping. Na het avondeten lopen we nog een stukje in de buurt van de camping. Het is er heerlijk rustig. Het geluid wat we horen wordt veroorzaakt door de honderden vogeltjes die nog genieten van de avond. Best een mooie omgeving.

Morgen maar weer op de fiets. Het plan is nu om dan richting Dalfsen/Heino te gaan.

Tot morgen

Vandaag geen noemenswaardige verandering in het weer. Na het gebruikelijke ochtendritueel gaan we weer op verkenning met de fiets. Dit keer fietsen we parallel aan de grens. Zowel langs de Nederlandse als de Duitse zijde. Over al in de achterhoek vind je kleine beekjes die hun weg vinden door het landschap. De onderstaande was wel de moeite van vastleggen waard. 

Wat verderop komen we langs de steengroeve van Winterswijk. Het initiatief voor de steengroeve kwam in de jaren in de jaren ‘20 van de vorige eeuw van Gerrit Jan Hannink. Hij vervoerde stenen vanuit Duitsland naar Nederland voor de verharding van wegen. Dit terwijl dezelfde steen ook bij Winterwijk in de grond was te vinden. In 1932 werd de steengroeve geopend. De huidige steengroeve is 27 hectare groot en bestaat uit 3 zogenaamde putten. Alleen groeve 3 is nog in gebruik voor winning van kalksteen ten behoeve van de wegenbouw. Vroeger werd de gewonnen kalksteen ook gebruikt voor de bemesting van grond en de fabricage van aardewerk.

Ook aan de Duitse grens is van alles te zien. In een weiland zien we een aantal runderen met opvallend lange horens. Met hun hoge schoft en ruige haren doen ze ons onmiddellijk aan buffels denken. Als het geen buffelsoort is dan hebben deze koeien er vast een keer naast geslapen. Ook Pasen wordt in Duitsland blijkbaar wat uitbundiger gevierd dan bij ons. Langs de route troffen we dit mooi gemaakte paastafereel aan.

Aan beide zijden van de grens komen beekjes voor. Deze met een fraai bruggetje. Een Nederlandse meneer wist te vertellen dat het een spoortunnel betrof. Misschien bedoelde hij een spoorbrug, maar in beide gevallen hebben we in de omtrek geen meter rail gezien.

Nu we een week hebben rondgefietst in Twente en de achterhoek mogen we wel constateren dat het wat wegen en (fiets)paden betreft geen paradijs voor fietsers is. Fietspaden zijn vaak smal en mul. Veel routes lopen over zandpaden die zijn verhard met grote stukken gebroken puin. Prima voor zware tractoren, maar niet erg comfortabel voor fietsers. De veel voorkomende klinkerwegen zijn vaak al lang in gebruik en er is veel ruimte tussen de stenen. Het stuur trilt bijna uit je handen. Het zelfde probleem doet zich voor bij veel asfaltwegen waarvan de toplaag ernstig is aangetast. In regio’s waar men graag recreanten wil ontvangen zou men toch ook meer moeten investeren in het onderhoud van het fietsnetwerk.

Sem wordt er overigens niet chagrijnig van. Hij begint op zijn oude dag eindelijk dit vervoer te waarderen.

Morgen alweer naar huis. Jammer, maar volgens de voorspelling is het mooie weer ook op na het weekend

Hold oe kreggel

Het kan blijkbaar niet op deze week. Wat een prachtig weer voor een vakantie in april. Vandaag een graadje minder en iets meer wind, maar wel weer de hele dag een stralende zon. Om hier energie van te krijgen heb je geen zonnepaneel nodig.

Het plan voor vandaag is simpel. We fietsen eerst naar Winterswijk waar we de markt willen bezoeken. In Winterswijk gaan we op zoek naar een knooppuntenkaart van de achterhoek en daarmee plannen we de rest van de route voor vandaag.

Het fietsen gaat voorspoedig en nog voor Winterwijk wacht ons de eerste verrassing. We komen langs de Olliemölle. Het betreft watermolen Den Helder in de langs landgoed Den Schooten lopende Boven Slinge. De molen werd gebruik voor graan malen en voor olie persen. In 2016 is de renovatie van de molen afgerond en het is momenteel echt een bezienswaardigheid.

Op de oude foto het schilderij “Baeke langs het bos” geschilderd door Piet Mondriaan in de periode 1894 – 1896. Vermoed wordt dat hij dit schilderij, of schetsen ervoor, gemaakt heeft bij bij de watermolen. Ernaast de foto van Hilma waarop te zien is hoe de bocht er heden ten dage uitziet.

Verder fietsend komen we langs een boerderij waar in een grote vijver een groep ganzen zwemt. Terwijl Hilma ze op de foto zet fiets er een ouder paar achter ons langs. De man beweert stellig tegen zijn partner “Dat zijn allemaal jonge zwanen”. Tja, niet iedereen heeft kennis van de natuur

Onze tocht voert ons verder langs het Korenburgerveen. Dit gebied is de kaamkamer van de Kraanvogel. We doen ons best, maar krijgen er vandaag geen één te zien

Wel komen we onderweg langs een paar prachtig onderhouden windmolens. Jammer dat ze geen van beiden draaien. Wind is er voldoende.

De volgende stop is bij recreatiegebied “Het Hilgelo” met centraal het grote meer. Sem heeft geluk. Tot 1 mei is hij er nog welkom.

In de Achterhoek is veel moois te zien in deze tijd van het jaar. Voorbeeld is de prachtige gevarieerde bomenrij. Bomen die nog in het blad moeten komen, bomen volop in het blad en het allermooist bomen volop in bloei.

Later als we weer bij de camper zijn zorgt Sem nog voor vermaak. Als wij het eten ophebben is hij aan de beurt. Dit keer is hij zo druk dat de bak telkens voor hem uitschuift juist onder het opstapje van de camper door. Op zijn buik voort tijgerend probeert hij zijn bak bij te houden.

Hold oe Kreggel

Vanmorgen zijn we vertrokken uit Ootmarsum en koers gezet naar Winterswijk. Eerst moesten we nog wel even zoeken naar een staanplaats. De camping die we vooraf geselecteerd hadden bleek vol te zijn. De camper app. bracht uitkomst en we kunnen terecht op mini camping Roerdinkhof.

De rit naar Winterswijk verloopt zonder problemen. Het was nog 79 kilometer. Verder dan we hadden verwacht. Het is dan ook al bijna half twaalf voor we de parkeerplaats bij Obelink oprijden. We hadden gedacht dat het daar, zo na de paasdagen, wel rustig zou zijn. Niets in minder waar. Op de grote parkeerplaats voor campers moesten we doorrijden tot het laatste veld om nog een plekje te vinden.

Bij Obelink hebben we wel leuk gewinkeld. Wat outdoor kleding gekocht, wat spulletjes voor de camper en een topper voor op de matras van het franse bed. Daarna op naar de camping. Het is inderdaad nog kamperen bij de boer, maar Roerdinkhof is veel meer dan een boerderij met een camping. Er zijn hotel faciliteiten. Er is een prachtig restaurant met zowel een Indische als een Nederlandse keuken. Ze fokken en weiden Hereford koeien en het vlees daarvan is te koop. Verder is er een wellness ruimte waar je, als je dat wil, ook kan genieten van een heerlijke massage.

Op de camping is het rustig. Wij vinden een mooie plek. Zo ruim dat we de hele dag in de zon kunnen zitten als wij dat willen. Wij kijken uit over het vrije veld. Hier gaan wij ons wel een paar dagen vermaken.

‘s-avonds hebben we heerlijk gegeten in het restaurant. Echt een plek die warmte uitstraalt en waar wij ons thuis voelen. Het eten en het plaatselijke biertje smaakten ook nog eens voortreffelijk. Kortom, onze avond kon niet meer stuk.

Het sfeervol verlichte restaurant.

Morgen eerst op de fiets naar de markt van Winterwijk en daar ook op zoek naar een fietsknooppunten kaart van het gebied. Daarna zien we wel waar de reis verder naar toe gaat.

Hold oe kreggel

Goedemorgen!!! Wat weer een goede morgen in Ootmarsum. Echt zomerweer en dat in April. Korte broek aan, T-shirtje en met de blote poten in de sandalen en hupsakee op pad met de fiets richting Losser.

Vandaag fietsen we dus naar Losser. Zoals jullie mogelijk weten hebben we zo’n 13 jaar geleden Sem bij Ben en Petra uit Losser gehaald. Sinds een paar dagen heeft de huidige hond van Ben en Petra tien prachtige puppy’s in de mand liggen. Nu we toch in de buurt zijn een prachtige gelegenheid om even te gaan kijken. Uiteraard nemen we Sem ook mee om zijn oude bazen te begroeten. Het is een mooie tocht richting Losser. Af en toe even zoeken omdat niet alle knooppunten blijken te liggen op de plek die onze kaart aangeeft. Tegen half een bereiken we Losser. Beetje rare tijd om op bezoek te gaan. We zoeken eerst een terrasje op voor een lunch en tegen half twee zijn we bij Ben en Petra.

De enthousiaste manier waarop Sem Ben en Petra bejegend doet vermoeden dat hij nog best weet wie ze zijn. Uiteraard vinden wij het ook fijn om hen weer eens te ontmoeten. Als snel staan we te kijken bij de pups. Wat een prachtig stelletje en zo te zien kerngezond. Moeder Luna vindt het helemaal niet erg dat wij bij de jongen komen. Het is dat Sem niet zo goed tegen drukte makende pups kan, maar anders………

Na de pups drinken we gezellig koffie in de tuin. Ben laat Harm zijn jaloers makende grote collectie gerestaureerde brommers en motoren zien. Het model Zundapp waar ik in mijn jeugd enkele jaren op gereden heb staat er ook tussen. Prachtig jeugdsentiment. Tegen kwart voor drie nemen we afscheid. Het is nog een flink stuk fietsen terug naar Ootmarsum. Uiteindelijk staat er 60 kilometer op de teller.

Onder weg zijn we nog even afgestapt bij de plaatselijke supermarkt en hebben daar vlees e.d. gehaald voor de eerste barbecue van 2022. Lekker buiten eten maken. Echt genieten.

Boven ons hoofd komt de nieuwe bezorgservice van AH langs. Het boodschappenmandje hangt eronder.

Gisteravond hebben we nog kunnen genieten van twee houtduiven die elkaar helemaal te gek vonden. De liefde spatte er vanaf. Dat wordt vast een groot nest met eieren.

Morgen vertrekken we uit Ootmarsum en hopen we in Winterswijk een plek voor de camper te vinden. Voor we naar de camping gaan zijn we van plan om bij Obelink de laatste spulletjes voor het nieuwe seizoen te halen.

Heanig an

Eerste paasdag en het is geweldig mooi weer in Twente. Als we uit bed komen is de zon al een paar uur bezig met het verwarmen van de Kuiperberg. Dit is zo goed gelukt dat we besluiten dat vandaag de korte broek wel uit de kast kan. Een prima dag om te gaan fietsen. Dit keer kiezen we voor de fietsroute Vasse Mander. 41 kilometer lang en te starten vanaf de camping.

Het is heerlijk fietsen door het Twentse. Lange afdalingen en even lange klimmen wisselen elkaar af. Al snel komen we bij een bekend goed onderhouden kapelletje. De vorige keer dat we er waren hebben we ook een kaarsje aangestoken. Dit keer zijn er geen kaarsjes beschikbaar en fietsen we weer verder.

Onderweg stoppen we even bij de niet diepe, maar wel snelstromende Mosbeek. Water, van oceaan tot aan smal stromend beekje, blijft altijd onze aandacht trekken.

Rond half twaalf komen we aan bij Manderveen. Hier wordt onze aandacht getrokken door een terras. Wij vinden een fijn plekje in de zon en laten ons de de koffie met krentenwegge goed smaken. Een prima vroege lunch.

De tocht voert ons verder langs Mander en een stukje Duitsland in. Terug in Nederland en in de buurt van Hezingen komen we langs een startpunt van diverse wandelroutes. We kiezen voor de “oranje route” die over een groot heideveld loopt. De schaapskudde ligt tevreden te genieten van het zonnetje. Er zijn opvallend weinig lammeren bij de kudde.

Wat verder de hei op wordt Sem ineens actief. Hij heeft een salamander ontdekt die snel voor hem op de vlucht slaat. Met Sem aan de korte lijn blijft de salamander lang genoeg zitten voor een foto.

Morgen gaan we op de fiets naar Losser. De mensen waar we Sem vandaan hebben gehaald hebben sinds zaterdag een nestje van negen puppy’s. Wij gaan even op kraamvisite en het is ook leuk om te laten zien hoe het nu met Sem gaat.

Heanig an.

 

Het is deze ochtend nog wel koud als we uit onze camper stappen, maar de zon is al begonnen om het glooiende Twenter landschap op te warmen. Dit opwarmen gaat met zo’n vaart dat we na een douchebeurt besluiten dat buiten ontbijten goed te doen is. Heerlijk in het zonnetje.

Na het ontbijt zetten we de fietsen klaar en koppelen we Sem z’n karretje aan. We hebben besloten om de Singravenroute te gaan rijden. Deze 38 kilometer lange fietsroute is beschreven in het boekje van de camping en kun je uiteraard vanaf daar starten. Het plan is om de route in de buurt van Denekamp even te verlaten en het centrum op te zoeken voor een lunch en enkele noodzakelijke boodschappen.

Als we op de fiets vertrekken mag Sem eerst nog een stuk naarst de fiets mee rennen. Hij wil dat graag, maar waar hij dat vroeger moeiteloos kilometers lang volhield is nu het batterijtje na een paar honderd meter al leeg. Hij vindt het tegenwoordig op zo’n moment ook niet meer zo erg om in het karretje te stappen.

Het is heerlijk weer om te fietsen. We volgen enkele kilometers het kanaal van Almelo naar Nordhorn. Best een leuk stuk en er is veel te zien. Overal zitten in het riet en langs de oever watervogels te broeden.

Heel bijzonder is een schildpad die een plekje in het riet heeft gevonden om te zonnen. Waarschijnlijk ooit is door zijn eigenaar afgedankt en in het kanaal uitgezet. Zo te zien redt hij zich daar prima. Als hij ons in het oog krijgt glijdt hij snel terug het water in.

In het kanaal treffen we ook nog een oud sluizencomplex aan. Hier stoppen we even om deze oude constructie eens goed te bekijken.

Bij landgoed Singraven zoeken we het terras langs de snelstromende Dinkel op voor een kop koffie en de lunch. Vorig jaar werd er nog druk gewerkt aan een verbouwing van de stuw. Nu is het klaar, maar de nieuwe vijzel past wat ons betreft toch niet goed in het beeld.

In stukje verder komen we weer bij een mooi gerestaureerde stuw in de Dinkel. Het water stroomt onder een zestal gemetselde bogen door. Ook een mooie plek om even bij stil te staan.

Voor Sem krijgt de mooie tocht een prima einde als wij hem trakteren op een ijsje. Op dat moment is hij helemaal vergeten dat hij moe is.

Met het oog op de conditie van Sem zit een echt lange wandeling er niet in. Daarom morgen maar weer op pad met de fiets en mogelijk onderweg nog een stuk wandelen.

Heanig an! 

Vandaag op goede vrijdag starten we aan ons weekje vakantie die we door willen brengen in Twente en de Achterhoek. Na drukke weken waarin naast het reguliere werk de (mantel)zorg voor de (schoon)ouders en de verbouwing van schuur en schutting veel energie hebben gekost hebben we het gevoel er echt aan toe te zijn.

Als we opstaan is de beloofde zon nog nergens te bekennen. Het kan vandaag echter  ons humeur niet verpesten. Na het ontbijt nog snel de laatste spullen in de camper pakken. Sem installeren op zijn bankje en op pad naar Ootmarsum waar we een plek op camping Kuiperberg hebben gereserveerd. We hebben geen haast en we genieten onderweg al van de eerste rit met de camper dit jaar. Rond kwart over elf arriveren we op de camping. Inschrijven en ons installeren op de camperplek kost nog geen tien minuten. We hebben een plek met een geweldig uitzicht op het eind vorig jaar nieuw aangelegde luxe camperpark. Verharde plekken met eigen watervoorziening, stroom, kabel tv en vuilwaterafvoer. Prima plekje.

De camping ligt maar een paar honderd meter af van het centrum van Ootmarsum en we besluiten daar eerst maar een naar toe te wandelen. Het is nog te koud voor de terrassen, maar toch is het gezellig druk in de stad. In Ootmarsum hebben zich erg veel kunstenaars gevestigd en dat is te zien aan de vele ateliers en winkels waar kunst verkocht wordt. De grote winkelketens ontbreken. Niet echt een gemis, want de vele boetiekjes zijn veel leuker en bieden verrassend leuke spullen aan. Tegen half vier zijn we terug bij de camper en besluiten daar te blijven tot het diner. Vandaag geen zin in koken en de Party Lounge van de camping blijkt een prima en smakelijk alternatief

Uitbuiken doen we met een avondwandeling. Tegenover de camping is een startpunt van diverse rondwandelingen. Ook staat daar een lange muur met daarin in glazen panelen de archeologische tijdlijn van Kuiperberg weergegeven. Een prachtig kunstwerk.

Een woeste lege aarde .

 De tijd van de Mammoet een periode van 2,3 miljoen jaar geleden tot ca. 2000 jaar voor christus

De ijstijd en het opstuwen van aarden wallen waardoor de Kuiperberg is ontstaan.

Schilder Jacob van Ruisdael.

Steenfabriek. Voor het vervaardigen werd oude klei gedolven dat per spoor werd aangevoerd.

De kunstmestfabriek tijdens de eerste wereldoorlog.

Bij het startpunt ook een hele grote stenen zonnebank. Wel wat koud aan de rug.

De wandeling door het glooiende landschap was verder prima. Mooie paadje en prachtige vergezichten. Langs een dijkje een veld met witte bloempjes. Wij kunnen ze geen naam geven. Wie weet wat dit voor bloemen zijn?

Morgen gaan we de omgeving per fiets verkennen. Een route die ons o.a. bij Landgoed Singraven brengt.

Tot morgen.