Harm en Hilma d'r op uut

Na een nogal volle dag gisteren zijn wij van plan om het vandaag wat rustiger aan te doen. Het plan is om vandaag in het noord/oostelijk deel van de Groote Peel te gaan wandelen. Om bij het door ons uitgezochte startpunt te komen pakken we de fiets. Een klein half uurtje later arriveren we aan de noordkant van het gebied. Het zonnetje straalt hoog boven ons en de lucht is blauw met hier en daar de typisch Hollandse schapenwolkjes. Prima weer om te wandelen en zelfs Sem heeft er zin in.

Ook in dit deel van De Peel is het fijn om te wandelen. In het landschap is voldoende te zien. Ook hier weer veel grote grazers die moeten helpen om de hei schoon te houden. Dat lukt niet overal. We komen ook langs een stuk waar hoge varens het terrein volledig hebben overgenomen

Verder is er veel te zien en te beleven. Gezien de sporen moet het gebied wel haast overbevolkt zijn met reeën die zich vandaag niet aan ons laten zien. Ook de wilde varkens hebben zo hun sporen achtergelaten. Boven de hei zien we regelmatig een buizerd zweven op zoek naar prooi. En Sem verstoort de middagrust van een mooi getekende fazant. De hei bloeit hier en daar nog en er is nog voldoende voorraad bessen voor de vogels beschikbaar.

Ook in dit deel van De Peel zijn weer veel vennen en vennetjes te vinden. Ondanks de recente regen zijn er nog vennen die helemaal droog staan.

Op de meest oostelijke punt van het gebied staat een degelijke hoge uitkijktoren. Harm klimt via 100 treden naar boven en wordt beloond met een schitterend uitzicht over het gebied.

Naast de toren bij het Turfstekerspad staan een paar prachtige houten beelden die die turfstekers uitbeelden. Duidelijk te zien dat er toen ook al werkers en koffiedrinkers waren.

Na een wandeling van ca. 12 kilometer zijn we weer terug bij de fietsen. Sem kan voor de terugreis weer genieten van zijn nieuwe fietskar. Terug bij de camper begint hij gelijk aan het uitrusten.

Morgen rijden we weer naar huis. We hadden al een camping bij Millingen aan de Rijn uitgezocht, maar de weersverwachting heeft ons anders doen besluiten. Voor morgen is de weersverwachting nog goed, maar voor zaterdag staat er flink wat regen verdeeld over de dag op het programma. Voor andere locaties in Nederland is de voorspelling nagenoeg gelijk. Voor ons voldoende reden om naar huis te rijden om vervolgens de rest van de vakantie leuke dingen te doen vanuit huis. Voor zaterdag staat alvast de camperbeurs in Hardenberg op het programma.

Tot Murrughe / Houdoe  ( we zitten op de grens van Limburg en Brabant )

Na een koude nacht is het in de ochtend al weer warm genoeg om buiten aan het ontbijt te gaan. We hebben grote plannen voor vandaag. Geïnspireerd door de mooie natuur die we gisteren in het Nationale park Groote Peel aantroffen willen we vandaag op de fiets naar het noorden langs de Maria- en de Deurnse Peel. Dan nog door naar het wat noordelijker gelegen Griendtsveen waar in het het voormalige ouderlijk huis een museum over Toon Kortooms is te bezoeken. Daarna weer terug via een andere route. In totaal ongeveer 65 kilometer.

Het wordt vandaag een tocht met de nodige tegenslag. We zijn nog maar net op gang als we bij een afgesloten weg aankomen die wel onderdeel is van onze knoopuntenroute. Normaal is er dan een omleidingsroute aangegeven, maar in Limburg doen ze daar blijkbaar niet aan. Omdat we wel een fietser over de afgesloten weg zien komen besluiten wij de gok maar te wagen. Aangekomen bij het werk is er voldoende ruimte voor fietsers om te passeren. Een bazig baasje verbiedt ons echter om door te rijden. Wel kan hij ons mondeling uitleggen waarlangs hoe we de route kunnen vervolgen. Een paar bordjes was handiger geweest.

Net naar Meijel raakt het wiel van de fietskar een uitstekend deel van een houten balk die het naast het fietspad gelegen bospad afsluit. Deze lichte botsing heeft grote gevolgen voor onze oude kar. De flexibele pees in de koppeling van de fietskar is gebroken en de kar zit alleen nog vast met een veer en het veiligheidskoord. Deze schade is terminaal. Hier kunnen we niet verder mee. Hilma vindt in Meijel de winkel Coolen en Pluijm, een winkel waar ze ook dierbenodigdheden verkopen. We bellen ze. Zij hebben alleen nog een kar voor kleine hondjes staan, maar geen probleem. Ze werken samen met Pets en Co uit Nederweert en daar willen ze wel even contact mee opnemen. In de hoop dat het goed komt fietsen we heel voorzichtig terug naar Meijel. Net als we daar aankomen worden we gebeld door de eigenaar van Pets en Co. Hij heeft wel een geschikte kar voor ons staan en, wat een service, is ook bereid om te zorgen dat hij zo snel mogelijk bij Coolen en Pluim wordt afgeleverd. Binnen een half uur is de nieuwe kar er. Dat ziet er goed uit en het aan de fiets monteren lijkt geen probleem. Snel betalen en weer op weg is de gedachte. Jammer genoeg kregen we de oude trekhaak niet los van de as. Met ook nog wat hulp van de fietsenmaker konden we met zo’n anderhalf uur vertraging onze tocht voortzetten. Uiteraard bedanken we nogmaals graag de medewerkers van Coolen en Pluim, Pet en Co en  fietsenmaker Ride Bike Santos Store.

Eigenlijk was vervolgens de tocht door de Maria- en Deurnse Peel ook niet wat we hadden gehoopt. We fietsen langs een kanaal tussen beide gebieden door maar kregen er nooit echt goed zicht op. Wat rest zijn enkele foto’s van het kanaal.

Wel heel leuk is het Toon Kortooms museum. De eigenaar vertelt enthousiast over het feit dat hij het huis had gekocht omdat de bijbehorende grond goed uitkwam voor de uitbreiding van zijn hoveniersbedrijf. Later bleek hem dat hij de woning had gekocht waar de jonge Toon is opgegroeid. Er bleek zoveel belangstelling voor deze woning te zijn dat men later besloot om in een deel een museum in te richten. We bekijken het museum en kopen ook nog een paar boeken.

De originele werkplek van Toon

Een schuur vol verveners gereedschap

Op het terrein rond het huis is nog een park ingericht met zaken die betrekking hebben op Toon Kortooms en de vervenerij. Jammer genoeg ontbrak het ons, door eerder oponthoud, aan tijd om daar uitvoerig rond te kijken. Een volgende keer dan maar.

Rap terug naar Ospel waar we in de nabij gelegen Dorpsherberg willen dineren. Jammer genoeg konden wij daar zonder reservering niet terecht. Zucht. Het was niet echt onze dag vandaag. We hebben besloten nog wel en nachtje langer op deze camping te blijven Gaan we morgen weer wandelen op de Groote Peel.

Tot Murughu

Vanmorgen lekker uitgeslapen en daarna rustig alles ingepakt voor het vertrek. Gisteren hebben we besloten om niet naar Poupehan te rijden en ook af te zien van het plan om via Duitsland terug naar het noorden te gaan. Zowel in Poupehan als in Monschau werden voor vandaag en de komende dagen temperaturen van 12 a 13 graden voorspeld. Voor Noord Limburg 17 a 18. Hierdoor was de keuze snel gemaakt.

Ons vertrek uit La Roche ging niet geheel onopgemerkt. We waren toch al niet zo tevreden over de camping. Met € 24,00 voor een camperplaats waren ze zeker niet goedkoop. Er was echter geen Wi-Fi, betalen met de pin was niet mogelijk, het terrein was drassig en op de paden stonden grote plassen, de wasmachine was stuk en zonder enige communicatie werd de helft van het sanitair gebouw  gesloten. Gisteren eind van de middag en de avond bleek de andere helft van het in het gebouw aanwezige sanitair ernstig vervuild en niet meer bruikbaar. Vanochtend was ook dat deel, weer zonder communicatie, afgesloten. De gasten moesten maar uitvinden dat er verderop op het terrein nog een sanitair voorziening was (geen plattegrond). Toen wij vanmorgen de pas voor de douches wilden inleveren voor de betaalde borg kon dit volgens de eigenaresse alleen op vertoon van het bonnetje. Dat was wel zo ongeveer de druppel die de emmer deed overlopen. We hebben aangegeven zeker niet op zoek te gaan naar het bonnetje en gewoon de 10 euro borg terug te willen. Verder hebben we even verteld wat we verder van hun camping vonden. De eigenaar van de camping verscheen ook ten tonele en verklaarde dat wij zeurders waren, dat alle gebreken voortkwamen uit overmacht en zij nergens wat aan konden doen omdat de gasten niet eerder geklaagd hadden over de ongemakken. De eigenaresse van de camping had ons inmiddels wel de borg betaald en nagescholden door de campingbaas zijn wij begonnen aan onze reis naar Ospel. We schrijven en publiceren nog wel een keer een goede recensie over camping L’Ourthe.

De reis naar Ospel verliep voorspoedig en al snel hadden we een plekje gevonden op de netjes onderhouden camping. Inschrijven was zo geregeld en er was nog meer dan voldoende middag over om wat te ondernemen.

We besloten met de fiets naar het op drie kilometer afstand gelegen Nationaal Park De Groote Peel te gaan. We parkeren de fietsen bij bezoekerscentrum De Pelen. Hier beginnen een aantal uitgezette wandelroutes, maar er staat ook een kaart met daarop de wandelknooppunten. We plannen zelf een route van ongeveer 10 kilometer en hopen maar dat Sem daar ook zin in heeft.

Het weer is prachtig en het landschap is afwisselend en prachtig. In één van de door vervening ontstane meertjes verzamelen zich steeds meer ganzen. Blijkbaar in voorbereiding op hun vlucht naar het overwinteringsoord. De wandelpaden zijn prima. Het is echt genieten vandaag.

Overal in het gebied komen we grote

en wat minder grote grazers tegen.

Ook komen we op een zandpad dit jonge slangetje tegen. Wie weet wat het is mag het zeggen.

Bij Staatsbosbeheer werken gelukkig ook mensen met humor. Onderstaande bord kwamen we langs de weg bij het bezoekerscentrum tegen.

Tot murruguh

Vandaag eindelijk weer een dag met (bijna) geen regen. We gaan natuurpark “Le Parc a Gibier” bezoeken. Een wildpark waar onder andere voor een roedel wolven een groot stuk bos beschikbaar is. Er is echter nog veel meer te zien. Te veel om te beschrijven. Daarom in willekeurige volgorde foto’s van de beestenbende.

In de bossen rond La Roche is zeker niet al het wild opgesloten in het wildpark. Langs de steile weg naar het park zijn overal de sporen van de wilde varkens te vinden.

Terug in La Roche nog enkele foto’s uit het dorp. De kasteel ruïne op de helling boven het dorp, een terras met een omheining in de vorm van een Vikingschip en op een plein een Shermantank ter nagedachtenis aan het Ardennen offensief in de tweede wereldoorlog

Morgen trekken we weer verder. Oorspronkelijk was het plan om naar Duitsland te rijden. De verwachtte temperaturen liggen daar echter vijf graden lager dan in Nederland. Onze bestemming voor morgen is dan ook het Limburgse Ospel gelegen aan de rand van De Peel.

Au revoir

Als we wakker worden tikt de regen nog op het dak van de camper. Het zijn voorlopig wel de laatste stuiptrekkingen want daarna wordt het al snel droog. We lopen met Sem nog even naar de Supermarkt voor een paar vers gebakken broodjes. Tevergeefs. In Aywaille zijn alle winkels gesloten. Gelukkig biedt onze diepvries uitkomst.

Na het ontbijt is het inpakken en wegwezen. Uiteindelijk willen we naar La Roche, maar ons eerste doel zijn de watervallen van Coo. In dit deel van de Ardennen zijn de heuvels hoog en de wegen steil, smal en bochtig. We doen het kalm aan zodat we onderweg ook nog kunnen genieten van het prachtige landschap. Een groot uitgevallen buizerd vliegt in een dom moment bijna tegen de voorruit van de camper. Op het laatste moment weet hij zijn koers te corrigeren.

Het is nog niet heel druk in Coo als we daar aankomen. Als we de parkeerplaats oprijden worden we door een parkeerwachter gewezen op de grotere parkeervakken speciaal voor campers. Het zijn inderdaad mooie grote plekken. De watervallen vinden is geen enkel probleem. Zodra je uitstapt hoor je het water al razen.  Het is een machtig gezicht al dat water wat gesplitst door een stenen brugpijler via twee stromen naar beneden valt. Boven de grootste en wildste stroom hangt een nevel van kleine waterdruppeltjes. Nu we er toch zijn nemen we de tijd om de watervallen van alle kanten de bekijken. Wij vinden het prachtig.

 

De bruggen in Coo waar al dit water onderdoor stroomt zijn prachtig versiert met bloembakken. De uitbundige kleuren komen mooi uit tegen het grijs van de stenen boogbruggen. Langs de oever valt het schattige kleine kerkje op. Een mooi kerkje, maar niet helemaal bij de tijd. Het was zeker geen vijf uur. Sem overziet het geheel vorstelijk gezeten op een gemetseld muurtje  langs de oever.

Vanaf Coo gaan we op weg naar La Roche. Via een niet al te steile, maar wel heel lange klim stoppen we in de buurt van Villettes bij een uitkijkpunt op 440 meter. Het is vandaag niet al te heiig en we kunnen ver over het glooiende landschap kijken.

Vanaf La Roche moeten we de laatste 800 meter over een wel heel smal weggetje met de camper. Het past, maar we zitten met kromme tenen want een tegenligger kunnen we hier niet gebruiken. Boven gekomen blijkt dat we niet goed hebben opgelet. Het was een eenrichtingsweg. Een meter of 10 hoger ligt nog een soortgelijk weggetje dat weer uitkomt in La Roche. Het is niet erg druk op deze camping en we vinden al snel een plekje. Jammer genoeg niet direct aan de rivier L’Ourthe maar die laatste 20 meter kunnen we wel lopen. Aan de oever treffen we een blauwe reiger. Ha. Hier zit vast vis

Na een korte verkenning van de camping lopen we terug naar La Roche. Ondanks dat de meeste winkels en minstens de helft van de horeca gesloten zijn is het er gezellig druk met toeristen. We ontdekken twee ambachtelijke slagerijen waar de etalages vol liggen met Ardenner hammen en prachtige gedroogde worsten in alle denkbare soorten. Voor het avondeten scoren we daar ook een aardappelschotel met spek kaas uien e.d. Het smaakte net zo goed als het er uit zag.

Opvallend was de combinatie van onderstaande borden. Als je de fietsroute wil volgen moet je de tijd wel goed in de gaten houden.

Morgen gaan we de wolven in het nabij gelegen wildpark opzoeken.

Au revoir

Laten we het dit keer niet hebben over het weer want het weer was niks en over niks valt niet te schrijven.

We hebben ons zelf vandaag flink op de proef gesteld door te voet  de bergbeek Ninglinspo te bezoeken. Sem blijft in de camper om eens goed uit te slapen. Naar de Ninglinspo is vanaf de camping een afstand van ca. 6,5 kilometer maar wel over een steile bergrug. Op onze kaart waren de hoogtelijnen bijna op elkaar getekend en er waren wel wat rustmomentjes nodig om even op adem te komen. Boven een stuk redelijk vlak en dan weer, gelukkig iets minder steil, weer naar beneden. Onderweg was er gelukkig ook al veel moois te zien

De Ninglinspo is een ruige bergbeek met veel stroomversnellingen en diverse kleine watervallen. Om alles te zien wat de beek te bieden heeft kun je een pad van zes kilometer volgen. Probleem voor ons is wel dat je in de zes kilometer 378 meter stijgt en we hebben al wat klimwerk in de benen en moeten ook nog weer terug. Natuurlijk hebben we het pad wel een stuk gevolgd en daar was al genoeg te zien. Als we weer eens in de buurt zijn gaan we met de camper naar de parkeerplaats bij het begin en lopen we het hele pad af.

Tegen half vijf waren we terug op de camping. Nog even het bruggetje waar je over moet om op de camping te komen op de foto gezet. Hij is ca. 2,5 meter breed en met een camper of caravan moet je wel even goed mikken om zonder schade de overkant te halen.

Morgen gaan we eerst naar Coo voor de watervallen en dan door na La Roche.

Au revoir

Vandaag zijn we een 70 kilometer naar het zuidwesten gereden om uit te komen bij Château De Dieupart waar zich ook een camping op het terrein bevind. Tijdens het grootste deel van de tocht regende het variërend van miezer tot een stortbui. Gelukkig zaten we hoog en droog in de camper die nauwelijks last had van de hellingen in de Ardennen. Eenmaal aangekomen was inschrijven zo geregeld en vonden we een mooie plek aan de rivier L’Amblève. De foto’s geven ons uitzicht weer.

Inmiddels schijnt de zon boven Aywaille en we installeren ons snel op de nieuwe plek. De buienradar geeft aan dat het tot vijf uur droog blijft.We besluiten om in de buurt een stuk te gaan wandelen. We hebben een wandelkaart aangeschaft, maar deze is nog niet erg duidelijk. Wel denken we te weten waar het beginpunt van de meeste routes is. Onder weg passeren we één markering van een rode route. We zoeken echter nog even verder naar het startpunt  wat we echter niet vinden. Op naar de eerder gevonden rode markering. Maar dan blijkt de buienradar niet betrouwbaar. We worden getrakteerd op een onvervalste stortbui. Gelukkig vinden we een schuilplek onder een parasol van een pizzeria waar we geduldig wachten op drogere tijden.

Als het droog is gaan we weer op weg. De rode route begint met een stevige klim over slecht begaanbare paden. Over de rotsen lopen gaat wel goed, maar er zijn ook steile stukken met een pad van spiegelglad geworden leem.

Eenmaal boven wordt het allemaal een stuk vlakker en zijn de paden beter begaanbaar. We passeren enkele bouwwerken waarvan wij denken dat het overgebleven verdedigingswerken uit de oorlog zijn. En toen begon het weer te regenen. We geven het op voor de middag en nemen een afslag die ons weer bij de camping brengt.

Na het eten is het weer droog en we besluiten met Sem langs de rivier richting Remouchamps te wandelen. Het is lekker wandelen zo langs het water en dit keer houden we het wel droog. De donkere wolken vormen dit keer slechts een mooi decor voor de vanaf een brug genomen foto’s. De Belgische waterwerken die we passeren kunnen wel een renovatietje gebruiken.

Morgen gaan we, weer of geen weer, op zoek naar de in de buurt gelegen watervallen. Sem krijgt een rustdag. Hem laten we in de camper.

Au Revoir

Vannacht hebben we prima geslapen op de Bemelerberg. De rust werd enkel verstoord door een enkel vliegtuig dat een landing inzette op vliegveld Aken. Uitgeslapen stappen we dan ook op de fiets en peddelen we naar Maastricht. De Maas en de rondvaartboten zijn snel gevonden en de kaartjes zijn vlot gekocht. We moeten nog wel een klein uur wachten voor het vertrek. We lopen maar even de stad in op zoek naar een kop koffie. Die hebben we snel gevonden. De koffiejuffrouw was blijkbaar uitgeschoten met het water want het was wel een heel waterig bakje.

De rondvaartboot vertrekt netjes op tijd en tot onze opluchting is daar de koffie een stuk beter. We varen eerst naar het zuiden waarbij we op de hoogte worden gehouden van wat er op de oevers is te zien. Natuurlijk is er ook aandacht voor de Sint Servaasbrug. Deze bogenbrug is de oudste brug van Nederland.

We varen ook langs de fabrieksgebouwen van de ENCI (eerste Nederlandse cement industrie). Dit bedrijf produceert al sinds 1920 cement op basis van de mergel die wordt gewonnen uit de St-Pietersberg.

Sem heeft ondertussen een lieve vriendin gevonden. Sem is tijdens de rondvaart  in ieder geval meer geknuffeld dan haar vriend

Als we weer aan land zijn is het tijd voor een lunch. Die vinden we bij de visboer in de vorm van een portie kibbeling en voor ons gezamenlijk een schaal met zeemix. Daarin vonden we o.a. krabpootjes, mega garnalen, gebakken mosselen, inktvisringen, garnalen en vis friet. Heeeeerlijk. Daarna op weg naar de grotten bij de St-Pietersberg. Het bezoek loopt uit op een teleurstelling. Sem mag niet mee de grotten in er en is ook geen plek waar hij op ons mag blijven wachten. Vervelend want Limburgse informatie voor toeristen vermelde dat honden toegestaan waren. Voor ons zit er niets anders op dan een wandeling over de Berg. Het landschap op de berg is niet echt de moeite waard. Wel was de door de ENCI gegraven mergelgroeve indrukwekkend. Wij  hebben er nog maar een klein deel van gezien want in werkelijkheid is hij nog vele malen groter.

De mergelgroeve is al jaren de woonplaats van een grote Oehoe. Deze uil heeft in de loop de jaren al dertig jongen grootgebracht. In de zomer maakt hij een nest aan de kant van de nissen. De winter brengt hij door in het bos aan de andere kant.

Onderweg zien wij telkens potjes met een doekje en vloeistof hangen. Het is een onderzoeksopstelling waarmee ze het nest van de Aziatische hoornaar proberen te ontdekken. Hopelijk hebben ze succes.

Vanaf de St-Pietersberg kun je wel mooi een foto van Maastricht maken. Terug in Maastricht komen we voor de Helpoort te staan. We laten ons niet voor de poort wegslepen en wandelen er dapper onderdoor. Gelukkig geen vuur en verdoemenis aan de andere kant. Gewoon het centrum van Maastricht.

Voor we terug zijn bij de fietsen passeren we nog de Jeker. Een riviertje dat snel stromend en schuimend richting de Maas loopt.

De terugtocht op de fiets viel ons erg mee. Ondanks dat de helling  11% was kwamen we  met een beetje inspanning en wat ondersteuning van de fiets vlot boven op de Bemelerberg. ‘s-Avonds nog even een rondje om de camping met Sem. Daarbij kwamen we langs een boomgaard met tamme kastanjes waarbij de bomen echt overvol waren. Ook de zonsondergang boven het Limburgse landschap was prachtig.

Morgen gaan we naar het in België gelegen Aywaille. Er schijnen daar mooie watervallen te zijn.

Tot murruguh

 

De regen begon gisteravond. Het regende de hele nacht en de verwachting is dat het vandaag ook tot diep in de middag zal regenen in Limburg En niet zo zacht ook. Wat moet je daar nu mee als buitenmens. Het is vandaag een verhuisdag en gisteren hebben we besloten om naar boerderijcamping ‘t Gasthoes in Bemelen te gaan. Normaal vertrekken we dan ‘s-morgens en rijden eerst naar de nieuwe bestemming om daar vervolgens de omgeving te verkennen. Als we dat nu zouden doen zitten we waarschijnlijk de rest van de dag met een boek in de camper. Roermond biedt echter een oplossing. Er is niet enkel een outletcentrum, er is ook een enorm koopcentrum. Naast de vele gebruikelijke winkels is er ook een vestiging van vrijetijdswinkel “De Vrijbuiter”. Daar kunnen wij ons wel een paar uurtjes vermaken en Sem mag er ook in.

We treffen het. Veel zomerkleding en schoeisel is in de uitverkoop met flinke kortingen. Mooie gelegenheid om nu alvast vervangers te kopen voor schoenen en vrijetijdskleding die na deze zomer in de zak van het leger des Heils verdwijnt. Tegen kwart voor drie zijn we wel uit gewinkeld en vertrekken we naar Bemelen. Onderweg gaat de regen over in een flinke hoosbui waar als we aankomen in Bemelen slechts wat gemiezer van over is. Aanmelden is zo geregeld en we mogen zelf een camperplek uitzoeken.

 

De rest van de middag brengen we door met een lekker biertje uit Blokzijl en een goed boek. Na het eten een stukje wandelen in de omgeving. Inmiddels is de regen gestopt. Echt mooie wandelpaden hebben we niet gevonden en eventuele vergezichten werden geblokkeerd door hoog opgegroeide mais. Het hoogtepunt was wel de mergelgroeve.

Het plan is om morgen op de fiets naar Maastricht te rijden. Dat zal wel meevallen want we zitten op een berg en dan is het lekker afdalen naar Maastricht. Aangekomen in de stad willen we een rondvaart maken over de Maas en daarna, als er nog tijd is de grotten bezoeken. Daarna weer op de fiets naar Bemelen. Dat zal wel tegenvallen want Maastricht ligt in een dal en dan is het flink klimmen naar Bemelen

Tot murruguh

Als we deze morgen opstaan is al snel duidelijk dat de voorspelde regen Roermond nog niet heeft bereikt. Het zonnetje schijn vanuit een blauwe hemel uitbundig zijn stralen over de jachthaven en de camperplek. Ook de temperatuur is prima. Alle reden om de fietsen van de camper af te halen en Sem zijn karretje in elkaar te zetten. Tegen kwart voor elf vertrekken we voor een tocht naar het zuiden langs de oevers van de Maas en de vele zand- en grintgaten die nu vaak alweer zijn overgenomen door de natuur of een recreatie bestemming hebben.

Net Roermond uit komen we over een nog bijna nieuwe, maar prachtig geconstrueerde houten brug. Echt een plaatje en hopelijk een voorbeeld voor toekomstige bruggenbouwers.

De Maas slingert zich door het landschap en het water stroomt kalm richting de zee. De waterstand in de rivier is nog steeds extreem laag. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat we zo weinig beroepsvaart op de rivier zien. Slechts een enkele schepen met zand zien we langskomen. Het hindert  ons niet want het landschap blijft schitterend en het is een genot om er door te fietsen.

De lage waterstand in beeld

Bij Ohe en Laak nemen we het pontje naar de Belgische oever, maar niet voordat we het tunneltje voor de wandelaars en het watervalletje in België op de fot hebben gezet.

Bij een prachtig meer vinder we ook duidelijk sporen van bevers die meerdere bomen hebben geveld

In dit deel van Limburg staan ook veel goed onderhouden molens in allerlei varianten. Soms meerdere in één dorp. De houten molen op de foto was echt wel een toppertje

Op de Beegderheide treffen wij een gedenkteken, dat is vervaardigd uit een koepel van een Sherman tank. De  heide is bijna gedurende de gehele 20e eeuw gebruikt als militair oefenterrein. Lange tijd hebben twee, uit de oorlog achtergebleven oude tanks diens gedaan als als oefenobject. De schapen zal het allemaal een zorg zijn. Zij hebben inmiddels het terrein overgenomen en genieten van de heide.

Na het avondeten lopen we met Sem nog even langs de Roer. Gisteren hadden we geen brood bij ons voor de zwarte zwaan en dat gaan we vanavond goed maken. Twee boterhammen weet hij weg te werken.

Morgen trekken we verder naar het zuiden. Bestemming nog onbekend.

Tot murruguh