Harm en Hilma d'r op uut

Hoera, vandaag is Harm jarig. Al vroeg komen de felicitaties binnen op de mobiel. Iedereen die ik vergeten ben te bedanken, bij deze alsnog bedankt.

Noordwijkerhout ligt niet al te ver van Hillegom en tegen koffietijd arriveert Han op de fiets bij de camping. Na de koffie pakken we de fiets voor een ritje naar het zuidelijke eind van de Astridboulevard in Noordwijk. Vanaf daar tot aan Katwijk mogen honden los op het strand. Ons doel is om naar Katwijk te lopen over het strand.

Er staan mooie golven en Sem geniet geweldig van het zwemmen en het rennen over het strand. Wij genieten weer van de dolle Sem, maar natuurlijk ook van zand, zee en zon. Hier voor de kust liggen wel vaker grote schepen te wachten tot zij de haven van IJmuiden in mogen. Nu liggen er ook drie cruiseschepen voor anker. Waarschijnlijk liggen ze daar om, bij gebrek aan klanten, de hoge havengelden te vermijden. Verder vallen ook de grote bruine kwallen op. Ze zijn van een soort dat wij nog niet vaker hebben gezien

We bereiken Katwijk en lopen even rond om het afwateringskanaal over te steken. Aan de zuidzijde van het afwateringskanaal staat een gedenkteken met de namen van alle op zee gebleven vissers. Een stukje verderop richting centrum staat een schitterend beeld van twee oude mensen in de branding. Geweldig mooi vormgegeven.

Op de terugweg is er volop actie op het strand. De KNRM is aan het oefenen met een reddingsboot en zwaar materiaal om deze boot in en uit het water te halen. Een hele onderneming op het toch wel goed met toeristen gevulde strand.

Eenmaal terug op de camping is het tijd voor een biertje en na een poosje steken we de BBQ aan. De kippen scharrelen weer over het veld. Als Sem even afwezig is voor een plas in het bos komen de kippen brutaal uit zijn bak drinken.

Morgenvroeg vertrekken we uit Noordwijkerhout en rijden we richting Zeeland

Tot morgen

Slechts 10 meter en een haag scheiden ons van de provinciale weg. Eigenlijk hebben we er nauwelijks last van gehad, maar vanmorgen werden we al vroeg wakker van zware voertuigen die ook nog eens met veel kabaal over de verkeersdrempel stuiterden. We horen het liggend nog een tijdje aan maar kiezen even later toch maar voor een early start.

We waren dan ook al voor half tien onderweg naar Noordwijkerhout. Onderweg stoppen we in Bergen voor wat noodzakelijke boodschappen.Bergen was erg druk en we konden geen plek vinden om de camper even te parkeren voor een foto. We belanden in de Aldi. De winkel is veel te klein voor de hoeveelheid koopwaar die er in gestouwd is. Het is er krap, rommelig en het personeel is onvriendelijk. Gelukkig waren we niet veel nodig en konden we het pand weer snel verlaten.

Ruim voor de middag parkeren we de camper op het terrein van camping “Op hoop van zegen”.  Hier wel een warm welkom bij de receptie en ons stekje is snel ingericht. Heel leuk zijn de krielkippen die los over de velden scharrelen. Ze zijn volstrekt niet bang en af en toe laat de haan zich luid en duidelijk horen. Wij houden er wel van.

Na de lunch stappen we op de fiets. Bij het eerste fietsknooppunt bepalen we onze verdere route. De zon schijnt volop en ondanks de wind is het best leuk fietsen. We belanden op de boulevard van Noordwijk en besluiten even met Sem naar het strand te gaan. Jammer genoeg blijkt dat verboden. Bij elke strandopgang staat een bord. Bij navraag blijkt dat honden alleen bij Noordwijk zuid op het strand mogen. Dan gelijk wel het hele stuk naar Katwijk. Mogelijk dat we dat morgen gaan doen. We lopen nog even door het centrum van Noordwijk en gaan dan weer verder op de fiets.

Na het avondeten lopen we met Sem het tegenover de ingang van de camping gelegen bos Nieuw Leeuwenhorst in. Het is 38 hectare bos met loofbomen, waterpartijen en fraaie lanen.

Tot slot nog dit. Om te voorkomen dat hij naast zijn schoenen gaat lopen heeft Harm vandaag grotere gekocht.

Tot morgen

Heerlijk uitgeslapen. Er tikt nog wat regen op het dak van de camper. Als we buiten komen blijkt het allemaal erg mee te vallen en blijft er een lichte miezerregen over. Op deze camping is echt al het sanitair weer open en daar maken we dan ook dankbaar gebruik van. We halen bij de Spar wat verse broodjes voor het ontbijt. De camping is zo lang gerekt dat de Spar voor ons veel dichterbij is dan de kampwinkel.

Met de broodjes achter de kiezen vertrekken we naar het strand. Sem weet onderweg zowaar een veldmuisje te verrassen en wil graag van ons waardering voor zijn kwaliteiten als jager. Na duizenden pogingen hebben we meer waardering voor zijn doorzettingsvermogen dan voor zijn jacht kwaliteiten.

Op het strand blijkt dat de wind gedurende de nacht 180 graden is gedraaid van noord naar zuid. Hij is ook wat krachtiger waardoor er mooie golven met witte schuimkoppen naar het strand rollen. Sem kijkt hoopvol naar het schuimrandje dat aan de vloedlijn is ontstaan. Het is echter te weinig om over het strand wegwaaiende vlokken te veroorzaken. Niks aan te doen. Gelukkig zijn er voldoende meeuwen om achteraan te jagen.

Wij zijn ondertussen over het strand onderweg naar Callantsoog. Het is inmiddels droog en met de wind in de rug is het lekker wandelen over het nog vrij lege strand. Sem is inmiddels zo gek op de horeca dat hij bij het eerste, nog gesloten, strandpaviljoen dat wij tegenkomen al boven aan de trap staat. We moeten hem echt overreden om weer naar beneden te gaan. De teleurstelling druipt er af. Inmiddels hebben wij eigenlijk ook wel zin in een kop koffie en bij het volgende paviljoen krijgt Sem toch zijn zin en wij onze koffie.

Aangekomen on Callantsoog blijkt het daar in het centrum een stuk gezelliger dan gisteren in het centrum van Petten. Het is er lekker druk, de terrassen zijn goed bezet en er zijn veel leuke winkeltjes. Na het rondje door het centrum en een portie kibbeling lopen we over het strand weer terug naar de camper. De zon is inmiddels gaan schijnen en het is er nu dan ook veel drukker.

Morgen vertrekken we naar Noordwijkerhout.

Tot morgen

We hebben heerlijk geslapen vannacht. Zelfs Sem was rustig vanmorgen zodat wij lekker konden uitslapen. Onze wereldreis gaat verder vandaag. Ons einddoel is mini camping Rozentuin in Grote Keten. Volgens TomTom een ritje van 138 kilometer. Wij maken de reis langer door tussendoor ook nog even Zurich aan te doen.

De reis verloopt verder voorspoedig. Eerst dwars door Friesland richting afsluitdijk. Het Friese landschap is niet geweldig, maar in ieder geval veel beter dan het Groningse. Als we Leeuwarden achter ons gelaten hebben zien we in een weiland naast te weg een ree door het lange gras rennen. Hij rent parallel aan ons en wij kunnen lang van het schouwspel genieten. Op de afsluitdijk lopen we wat vertraging op door open bruggen en wegwerkzaamheden. De rijbanen zijn soms erg smal waardoor je goed moet blijven richten met de camper. Tegen kwart voor één arriveren we bij de Rozentuin. Alle plekken blijken bezet of gereserveerd te zijn. Er zijn nog wel twee noodplekken beschikbaar. Die zijn echter zo armetierig dat wij er voor kiezen om even verder te rijden. We komen uiteindelijk uit bij camping De Lepelaar in Sint-Maartenszee. Een echte duincamping en voor het eerst gebruiken we de levelers op de camper een beetje waterpas te krijgen. Leuk detail op de camping zijn de rij vuurzwepen die bij het toiletgebouw staan te wachten op een eventuele duinbrand.

Na een snelle lunch lopen we door de brede duinenrij richting het strand. De duinen zijn hier geweldig mooi. In de dellen zijn hier een daar duinmeertjes ontstaan die zorgen voor een mooie afwisseling. Ook groeien er prachtige bloemen en de grote grazers zijn al bijna overal in de Nederlandse natuur te vinden.

Op het strand is het gezellig druk maar niet overvol. We lopen langs de vloedlijn naar Petten. Sem ontmoet een leuke speelmakker die ook erg gek op zwemmen is. Als die er na een poosje met zijn tennisbal vandoor gaat blijft hij wel even sip achter.

Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. Morgenvroeg kijken we uit het raam wat het weer doet een dan vinden we wel wat.

Tot morgen

Gisteravond later zijn we met Sem nog even vanaf de camping naar de oever van het Lauwersmeer gelopen. Het doel was om ons oude brood aan de eenden te voeren. Het water is bijna spiegelglad en boven het meer is de lucht prachtig. Voor we eenden hebben gevonden, komen we langs een aantal baaitjes waarvan het water er rimpelloos bij zou hebben gelegen ware het niet dat er heel veel grote vissen aan de oppervlakte zwommen. Karpers of brasems denken wij. De staarten en vinnen staken telkens ver boven het water uit. Jammer genoeg moeilijk om op de foto te krijgen. Voor de liefhebbers hebben we wel een paar filmpjes.

Natuurlijk vonden we ook wel eenden die dankbaar aanvielen op het oude brood. Het duurde echter maar even voordat de meeuwen het eetfeestje kwamen verstoren.

Vanmorgen al op tijd opgestaan om de veerpont van half tien naar Schiermonnikoog te halen. Kaarten reserveren was gisteravond niet mogelijk dus het doel was om rond negen uur voor de kassa te staan. Toen wij aankwamen bleek er al een lange wachtrij te staan voor het enige loket waar de kaarten werden verkocht en er zat niet veel schot in. Nadat we het een poosje hadden aangezien ging Harm eens even polshoogte nemen. Al snel bleek dat je bij de aankoop van kaarten ook meteen moest aangeven met welke pont je terug ging. Zal wel een corona maatregel zijn, maar wij keken er anders tegenaan. Het beperkt je vrijheid en je bent de halve dag bezig met het in de gaten houden van de tijd om de boot niet te missen.

Terug naar de camper voor een plan B. Een kop koffie gaf voldoende inspiratie en we besloten, op basis van fietsknooppunten, een rondje rond het Lauwersmeer te fietsen. Warm zat en weinig wind. Prima fietsweer. We rijden vanaf Lauwersoog eerst naar het zuiden richting Zoutkamp. Vooraf hadden we bedacht om daar te gaan lunchen maar als we er zijn, is het daar nog veel te vroeg voor. Dus lekker doorfietsen maar. Wat opvalt zijn de vogelaars die zich in grote getale verzameld hebben rond het meer. Wij denken dat er wel haast een melding over een bijzondere waarneming is rondgestuurd.

Verder komen we diverse leuke dingen tegen onderweg. In een mega groot losloopgebied tussen dijk en water zijn “cowboys” te paard paard bezig om de koeien op te drijven. We zien een prachtig vogeltje in het riet. We hebben geen idee wat het is en nu even geen vogelaar te zien. Bij het gehucht Dokkummer Nieuwe Zijlen liggen een aantal prachtige zeilboten afgemeerd. Weer wat verder komen we bij het mooie oude sluisje van Ezumazijl. In de sluis is een fuut druk bezig om een zojuist gevangen paling in bedwang te houden. Af en toe ontsnapt de paling maar de fuut weet dat snel te herstellen.

Inmiddels krijgen we wel trek in een lunch en we zijn dan ook blij als we tegen half twee Anjum binnen rijden. We vinden gelukkig snel een terras waar ze een prima lunch serveren. In Anjum hebben we in het verleden al enkele keren bij de ambachtelijke slager vlees gekocht van de Schotse Hooglanders die in de natuurgebieden rond het meer grazen. We gaan er ook vandaag winkelen, Bij gebrek aan vries ruimte blijft het bij wat bescheiden aankopen.

Na bijna 50 kilometer fietsen zijn we tegen half vier terug bij de camper. Leuk is nog om te vertellen dat er erg veel brutale konijnen over de camping lopen. Best leuk al dat gehuppel.

Beste mor weer.

Allebei slecht geslapen vannacht. Normaal is regen op de camper geen probleem. Het getik van het water op het dak is eerder rustgevend dan storend. Nu stonden we onder grote loofbomen en werd de beleving heel anders. Telkens bij een windvlaag lieten de bomen een hele plenswater water van de bladeren in één keer op de camper neerdalen. Dat geeft dus wel een rotherrie en is verre van rustgevend.

We waren dan ook voor ons doen al vroeg onder de dekbedden uit gekropen om aan de nieuwe dag te beginnen. We hadden dit keer een flinke reis op het programma staan met als einddoel Lauwersoog. Nu de grenzen weer open zijn, gaan we echter niet volgens de kortste route maar doen we eerst nog wat buitenlandse locaties aan.

Onze eerste stop was bij Napels. Omdat we Italië nog wel wat corona verdacht vinden, zijn we enkel in het westelijke stadsdeel geweest. Vervolgens reden we de camper naar Spitsbergen. Daar aangekomen bleek duidelijk het effect van de opwarming van de aarde. Geen ijs, geen sneeuw en geen ijsberen. Ook het plaatsnaambordje was er niet Waarschijnlijk weggespoeld. Lichtelijk teleurgesteld reden we door naar Denemarken. Hoewel afgesloten hebben we via landweggetjes ons doel wel gehaald. Vanaf Denemarken zijn we nog even naar Polen gereden. Door de vele wegwerkzaamheden zijn we daar maar kort gebleven.

Natuurlijk hebben we ook een heel stuk door Groningen gereden en eigenlijk vonden we dat maar saai. Het landschap is verre van uitdagend of afwisselend. Een groot deel van de tijd reden we binnendoor van gehucht naar gehucht en alles wat je om je heen zag was plat groen. Weilanden en akkers met graan of aardappelen. Hier een daar een gaswinplaats voor aardgas zorgt voor enige afwisseling. Daar hebben we er trouwens wel meer van gezien dan van scheuren in stenen gebouwen. Gelukkig is het Lauwersmeer en de natuur daar omheen wel de moeite waard.

Tegen half één kwamen we aan in Lauwersoog. Ons eerste doel was de camperstaplaats “Lauwersmeerplezier”. Daar aangekomen waren alle mooie plekken al bezet en de drie open plekken op een betonvloer en zonder uitzicht zagen wij niet zitten. Ons alternatief was camping “Beleef Lauwersoog” en daar hebben we wel een mooie plek gevonden.

Tijdens de ochtend had het de hele reis geregend, maar in de middag is het droog en de lucht wordt steeds helderder. We lopen eerst richting  Lauwersoog en langs de kades van de visserijhaven. Er liggen nog opvallend veel boten aan de ree. Mogelijk varen die later vandaag nog uit. Ook checken we de vaartijden van de veerpont naar Schiermonnikoog. Als het weer goed blijft willen we daar morgen naar toe. Op de terugweg stoppen we even bij de sluis tussen het Lauwersmeer en de Waddenzee. Er wordt een boot van de kustwacht geschut en die past maar net in de sluis. Slechts een centimeter of twintig blijft er over aan beide kanten. Knap hoe ze hem zo precies op de juiste koers houden.

Later lopen we nog een route door het gebied aan de rand van het Lauwersmeer.  veel smalle paadjes en weinig andere mensen. Best leuk wandelen.

Beste mor weer

Gisteravond heeft het lange tijd geregend en dat ging gepaard met een stevig onweer. Deze morgen is het droog en dat is tot op dit moment nog steeds zo. De hele dag werden we telkens door de weer-apps gewaarschuwd voor aankomende regen, maar tot meer dan een beetje miezeren is het niet gekomen.

Na het ontbijt hebben we de wandelschoenen weer aangetrokken. We gaan eerst naar de VVV bij de vesting om navraag te doen over eventuele wandelroutes. Daarbij willen we ook graag de Konikpaarden bezoeken. Het antwoord van de dames bij de VVV lijkt een eenvoudige opdracht. Loop de deur uit naar rechts en je loopt op de rode route. Ga naar links en je loopt op de groene route. Wij kiezen voor rechts. We komen bij de eerste kruising. Nergens een rood paaltje. Alle zijstraten en de grote parkeerplaats worden door ons gecontroleerd. Geen rood paaltje te vinden. Dan maar terug naar de dames van de VVV. Behulpzaam als ze zijn wordt de rode route met een markeerstift op een kaartje getekend. Wij kunnen eindelijk op weg.

We lopen door het terrein dat grofweg is gelegen tussen de vesting en de Duitse grens. Het is een ruig open terrein met een enkel groot meer en verder doorsneden met veel kanalen en kanaaltjes. Het is er goed wandelen en we komen maar weinig andere toeristen tegen. Natuurlijk letten we ook op of er nog rode paaltjes langs de route staan. We kunnen ze tellen op de vingers van een halve hand. we vinden er twee. Van de eerste is bijna alle rode verf afgebladderd. De tweede is afgebroken en door iemand tegen een brug gezet, maar dan wel in de verkeerde richting. Misschien is wat onderhoud langzamerhand wel nodig.

Onderweg komen we langs een groot meer waar langs de oever twee amazones hun paarden in volle draf door het water laten galopperen. Het water spat hoog door de lucht en je ziet zowel de paarden als de berijdsters genieten. wat en prachtig gezicht.

Het blijkt maar weer dat de afstand Groningen – Amerika niet al te groot is. Zo loop je in Bourtange, zo ben je op de ranch van de familie Cartwright. Little Joe, Hoss, Ben en Adam zijn niet thuis. Jammer. Ze hebben de paarden inmiddels ingeruild voor moderner vervoer

Tegen twaalf uur zit de rode route erop en zoeken we het terras in de vesting op. Lekker even zitten met koffie en een broodje. Daarna gaan we, zonder kaartje op pad voor de groene route. Dat gaat ook maar even goed met de paaltjes. Gelukkig herkennen we de omgeving wel van drie jaar geleden toen we met Volkert en Bertie in deze omgeving gingen wandelen. Het landschap is gelijk aan dat van de rode route, maar hier treffen we wel de Konikpaarden. In de kudde zien we ook verschillende veulens. We passeren ze op een meter of 50. Wij hebben duidelijk meer belangstelling voor hen dan zij voor ons. Ze zien ons helemaal niet staan.

Terug delen we onze bevindingen met de dames van de VVV. Ze zijn er blij mee en gaan de problemen met de wandelroutes aankaarten bij de verantwoordelijke instantie.

Beste mor weer.

We hebben er al even naar uit gezien en eindelijk kunnen we nu weer voor een langere periode op pad met de camper. Denemarken valt af, daarom hebben we een alternatief bedacht waarbij wij ook veel verre bestemmingen aandoen.

Gisteren had Hilma avonddienst en was ze pas na half twaalf thuis. Dat weerhield ons er niet van om het begin van de vakantie te vieren met een fles heerlijke wijn. Uiteindelijk was de klok al even door twee uur voor we vannacht de ogen sloten. Gevolg daarvan was dat we niet direct bij de eerste kriek van de dag naast ons bed stonden. Toen we de uitgang van het bed eindelijk hadden gevonden zat er eerlijk gezegd ook nog niet veel vaart in. Uiteindelijk was het kwart voor elf toen wij uit Hasselt vertrokken.

Het uiteindelijke doel van de reis was camping ‘t Plathuis in Bourtange. Maar omdat we toch al naar het oosten reden besloten we ook nog even te kijken hoe het sinds de Russische bezetting in “De Krim” gaat. Met eigen ogen hebben we kunnen waarnemen dat de rust er is weergekeerd en de tanks en militairen uit de straten zijn verdwenen. Het ziet er gemoedelijk uit

Gerust gesteld hebben we onze tocht naar Bourtange hervat. We kwamen rond één uur aan. De camping was al aardig vol, maar er was nog wel een plekje voor onze camper. Na het parkeren even snel een lunch en dan op naar de vesting. Drie jaar terug waren we er nog met Bertie en Volkert en er is in de tussentijd niet veel veranderd. Het verschil is dat een aantal bruggen worden vervangen en de tafeltjes op de terrassen wat verder uit elkaar staan. Maakt niet uit want het blijft heerlijk om even door de straatjes en over de wallen te wandelen. Ook de lelies en de vele vissen in de gracht trekken de aandacht.

Drie jaar geleden hebben we ook de wespen onder de grond bij de molen gezien. De kolonie is er nog steeds en bijna in elke naad van het straatwerk vind je wel  holletjes waar ze bij mooi weer veel gebruik van maken

Op de terrassen is er veel minder te merken van de coronamaatregelen dan twee weken terug in Ootmarsum. Geen opvallende toezichthouders en nerveuze bediening. Bijna weer pre-corona-achtig. De openbare toiletten zijn ook nog steeds open. Je mag er zonder probleem met al je huisgenoten op een rij op de balk zitten. Schept vast een band . Natuurlijk hoort er in de vakantie ook een lekkere Grimbergen bij. Het is maar een klein stukje lopen terug naar de camper.

Momenteel hebben we al twee uurtjes regen en onweer. We wachten wel even af wat het weer morgen doet en passen de plannen daar op aan.

Beste mor weer.

Het is alweer de laatste dag van ons pinksterverblijf bij Erve Velpen in De Lutte. Camperen zonder sanitair is behelpen, maar het is wel te doen. Hopelijk worden de maatregelen voor de campings en camperplaatsen nu snel versoepeld.

Vandaag zijn wel de maatregelen voor de horeca versoepeld en dat was tijdens onze fietstocht richting Ootmarsum overal goed te zien aan de volle terrassen. Wij konden ook niet wachten en bij het eerste rustpunt met terras waren we snel van de fiets. Het was er al behoorlijk druk, maar wij vonden nog een vrije bank. Lekker in de zon met verse koffie en een punt appelgebak. Volgens ons was het nog geen 11 uur, maar wij weten ook niet precies hoe de tijdlijnen in Twente lopen

Tijdens onze, door het glooiende terrein soms nog best pittige fietstocht komen we ook langs Landgoed Singraven. Hier zijn de terrassen nog niet open. We lopen een rondje en maken er foto’s. Elke keer als we er komen zijn we onder de indruk van hoe mooi het daar is.

Tegen half één zijn we in het centrum van Ootmarsum. Het is er geweldig druk en overal zijn terrassen ingericht. Een deel van onze fietsroute is nu voetgangersgebied en hier moeten wij met de fiets aan de hand verder. Hoewel het erg druk is blijft de sfeer wat achter. Misschien komt het van de verplichte looprichtingen, misschien van het coronaformulier dat voor de bestelling moet worden ingevuld en waarop bij het afrekenen de vertrektijd wordt genoteerd of misschien van het toiletbezoek waarbij je je eerst moet melden bij de toezichthoudster. De terrassen zijn open, maar het is nog niet ouderwets.

Terug richting de camper rijden we een eind langs het kanaal van Almelo naar Nordhorn. Het is een mooi kanaal waar scheepvaart al lang niet meer mogelijk is. Vissen wel gezien het grote aantal vissers. Zwemmen kun je er ook als je Sem heet. Hij koelt even lekker af tussen de plompenbladen.

Na vijftig kilometer trappen zijn we rond vier uur terug bij de camper. Even wat drinken, de spullen in de camper en naar huis. Het was een goed pinksterweekend.

Nu onze vakantie in Denemarken niet door kan gaan blijven we met de camper straks maar in eigen land. Vanaf 13 juni houden we geïnteresseerden via de weblog op de hoogte. Misschien tot dan.